تاثیر ۱۲ هفته تمرین اینتروال شدید بر سطوح پلاسمایی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومت به انسولین مردان چاق مبتلا به بیماری کبد چرب

هدف: هدف از این تحقیق تعیین تاثیر ۱۲ هفته تمرین اینتروال شدید بر سطوح پلاسمایی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومت­به­انسولین مردان چاق مبتلا به کبد چرب با محدوده سنی ۲۰ تا ۳۵ سال بود. روش شناسی: آزمودنی­های این تحقیق، شامل ۳۸ مرد چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی با میانگین سن ۲/۶±۵/۲۸ سال، وزن ۸/۱۱±۴/۹۵ کیلوگرم و  قد ۷/۱۴±۶/۱۷۸ سانتی­متر بودند که به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۸=n) و کنترل (۲۰=n) تقسیم شدند. آزمودنی­های گروه تجربی به مدت سه ماه (۳۶ جلسه) و هر هفته سه جلسه به تمرینات اینتروال شدید پرداختند. شدت تمرین در جلسه اول با ۹۰% برون­ده توان اوج، شروع و در جلسه آخر با شدت ۱۱۵% برون­ده توان اوج، پایان یافت. پروتکل تمرینی شامل حداکثر ۱۰ تکرار ۶۰ ثانیه­ای پدال زدن بر روی چرخ کارسنج با استراحت فعال ۶۰ ثانیه­ای بین تکرارها  با شدت ۱۵% برون­ده توان اوج بود. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده­ها به­وسیله آزمون K-s، برای تعیین معنی­دار بودن تفاوت بین میانگین­ها در پیش­آزمون و پس­آزمون از آزمون t وابسته استفاده گردید (۰۵/۰≥p). یافته ها: یافته­های تحقیق نشان داد پس از ۱۲ هفته تمرین اینتروال شدید، سطوح لپتین در مردان چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی کاهش معنی­داری داشته است ؛ هم­چنین، در شاخص مقاومت­به­انسولین نیز کاهش معنی­دار مشاهده شد. این در حالی است که بین سطوح آدیپونکتین آزمودنی­ها در پیش­آزمون و پس­آزمون افزایش معنی­دار دیده شد (۰۵/۰≥p). نتیجه گیری: به­طور کلی می­توان نتیجه گرفت که ۱۲ هفته تمرین اینتروال شدید می­تواند سطوح لپتین، آدیپونکتین و مقاومت­به­انسولین مردان چاق مبتلا به کبد چرب را تغییر داده و همراه با کاهش وزن و شاخص توده بدن، موجب بهبود عارضه در آنان شود.

کلیدواژه ها:

تمرینات اینتروال شدید ، شاخص توده بدن ، کبد چرب غیرالکلی ، چاقی