اثر ۱۲ هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در پسران چاق و دارای اضافه وزن غیرفعال

هدف: چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آن ها یکی از نگرانی های بسیار مهم در جهان امروز است. با توجه به این­که کودکان و نوجوانان در سنین حساس رشد و آماده سازی بدن برای سنین بزرگ سالی هستند، بنابراین هدف ما بررسی ۱۲ هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح تستوسترون، کورتیزول و نیمرخ چربی در کودکان چاق و دارای اضافه وزن است. روش شناسی: بدین منظور بیست پسر بچه چاق با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و توزیع تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند. شاخص­های آنتروپومتریک، سطوح کورتیزول، تستوسترون و نیمرخ چربی اندازه­گیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید ۳ جلسه در هفته با شدت ۱۰۰ تا ۱۱۰ درصد حداکثر سرعت هوازی به مدت ۱۲ هفته بود. داده­ها با استفاده از تی مستقل و همبسته در سطح معنی­داری (۰۵/۰p≤) تحلیل شد. یافته ها: یافته­های پژوهش کاهش معنی­دار سطوح استراحتی کورتیزول، TC، TG، LDL-C و افزایش  HDL-C را در گروه HIIT نشان داد، اما بر سطوح استراحتی تستوسترون تاثیر معنی­داری نداشت. این در حالی است که شاخص­های آنترپومتریک و TC، TG و LDL-C گروه شاهد به طور معنی­داری افزایش داشت، اما HDL-C آن ها به طور معنی­داری کاهش نشان داد. نتیجه گیری: تاکنون تجویز تمرین ایده­آل برای دست یابی به سودمندی­های فعالیت بدنی برای افراد چاق به خوبی مشخص نشده است، اما یافته­های این پژوهش اشاره دارند که تمرین تناوبی شدید دارای پتانسیل اقتصادی و پروتکل، تمرینی کارآمدی برای افراد چاق و دارای اضافه وزن به ویژه کودکان و نوجوانان است.

کلیدواژه ها:

کودکان ، تمرین تناوبی ، تستوسترون ، کورتیزول ، نیمرخ چربی ، چاقی