تاثیر زمان اجرای تمرین بر میزان MFO، FATmax و MFOtime در زنان با وزن طبیعی و دارای اضافه وزن

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر زمان اجرای تمرین بر میزان حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO)، شدت متناسب با حداکثر اکسیداسیون چربی (FATmax) و زمان رسیدن به حداکثر اکسیداسیون چربی (MFOtime) و ارتباط آن با شاخص های ترکیب بدن در زنان با وزن طبیعی و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: چهارده دانشجوی ۲۰-۳۰ ساله در دو گروه با وزن طبیعی (تعداد= ۷ نفر، BMI= ۰/۲ ± ۹/۲۲ کیلوگرم بر متر مربع) و اضافه وزن (تعداد = ۷ نفر، BMI= ۳/۲±۰/۲۹ کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی هدفمند انتخاب و در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها طی ۲ جلسه با فاصله ۷ روز، یک فعالیت ورزشی فزاینده با مراحل ۳ دقیقه ای را پس از ۹ الی ۱۰ ساعت ناشتایی یکبار در صبح و بار دیگر در عصر اجرا کردند. مقادیر اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن دفعی به صورت نفس به نفس در طول آزمون با استفاده از دستگاه تجزیه تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری و میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از آزمون­های آماری t وابسته و مستقل به ترتیب برای مقایسه متغیرها بین صبح و عصر و بین دو گروه استفاده گردید. یافته­ها: میانگین MFO در نوبت صبح در گروه اضافه وزن به طور معنی داری بیشتر از مقدار آن در گروه با وزن طبیعی بود (۰۵/۰P<). همچنین، تفاوت معنی داری بین دو گروه در نوبت عصر مشاهده نشد. بین درصد چربی بدن با MFO در نوبت صبح و عصر رابطه معنی داری وجود نداشت؛ اما بین درصد چربی بدن و MFOtime در گروه اضافه وزن در نوبت عصر رابطه معکوس معنی داری وجود داشت (۹۲/۰- = r، ۰۵/۰P<) نتیجه­گیری: بطور کلی به نظر می رسد MFO در حین فعالیت ورزشی در افرادی که درصد چربی بیشتری دارند، بالاتر است. البته این بالاتر بودن در هنگام صبح مشهودتر از عصر است و برای افزایش قابل توجه چربی سوزی در نوبت عصر احتمالا نیاز به فعالیت شدیدتر و مدت زمان بیشتری است.

کلیدواژه ها:

حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) ، شدت متناسب با حداکثر اکسیداسیون چربی (FATmax) ، زمان رسیدن به حداکثر اکسیداسیون چربی (MFOtime) ، ترکیب بدن ، اضافه وزن