پاسخ حاد میلوپراکسیداز و وضعیت تام اکسیدانی به فعالیت ورزشی فزاینده در مردان میانسال تمرین کرده و بدون تمرین

هدف: نوتروفیلها حاوی آنزیم میلوپراکسیداز هستند که با تولید اکسیدانها و کاتالیز اسید هایپوکلروس در بسیاری از فرایند های سلولی نقش دارند. از طرفی، از سنین میانسالی محافظت فیزیولوژیکی بدن در برابر استرس اکسیداتیو شروع به کاستن می کند بنابراین هدف تحقیق حاضر مطالعه تغییرات میلوپراکسیداز و وضعیت تام اکسیدانی در مردان میانسال سالم شرکت کننده در فعالیتهای منظم ورزش همگانی و افراد بدون تمرین است. روش شناسی: ۲۰ نفر آزمودنی تمرین کرده (سن ۹۴/۲ ± ۸۵/۵۳، BMI ۶/۱ ± ۴۷/۲۵، VO۲max ۸/۲ ± ۳۸/۴۲) و ۱۷ نفر بدون تمرین (سن ۸۳/۲ ± ۱۷/۵۴، BMI ۱۲/۱ ± ۸۳/۲۷، VO۲max ۶۷/۱ ± ۸۶/۳۱) در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها تست اصلاح شده بروس را به عنوان مدلی از تمرین فزاینده ورزشی انجام دادند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت پس از پایان تست دریافت شد. یافته ها: در نتایج پیش آزمون میلوپراکسیداز هر دو گروه تغییر معنی داری وجود نداشت، اما این مقادیر بلاقاصله بعد و در دوره ریکاوری، در گروه بدون تمرین نسبت به گروه تمرین کرده تغییر معنی داری داشت. وضعیت تام اکسیدانی در هر دو گروه بلافاصله بعد از تست نسبت به قبل از آن به طور معنی داری افزایش و در دوره ریکاوری کاهش داشت. نتیجه گیری: شرکت منظم در فعالیتهای ورزش همگانی می تواند باعث کاهش میلوپراکسیداز و ظرفیت تام اکسیدانی مردان میانسال سالم شود و ممکن است روشی مناسب برای داشتن یک زندگی سالم همراه با کاهش نشانگرهای سیستم ایمنی و استرس اکسیداتیو ناشی از افزایش سن در مردان میانسال باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم ایمنی ، میلوپراکسیداز ، وضعیت تام اکسیدانی ، تمرین ورزشی فزاینده ، میانسال