تاثیر تمرین ترکیبی در حالت ناشتایی وسیری برمیزان اشتها وسطوح استراحتی لپتین وگرلین در مردان چاق

هدف: تمرین ورزشی تاثیرات متابولیک قابل توجهی به همراه دارد و تنظیم کننده مهم اشتها و هورمون های اشتها است. این اثرات ممکن است تحت تاثیر وضعیت ناشتایی قرار گیرد.روش شناسی: در یک کارآزمایی تصادفی شده ۵۴ مرد چاق با شاخص توده بدنی بیش از ۳۰ کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به ۳ گروه شامل تمرین درحالت ناشتایی، تمرین در حالت سیری و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی به اجرای تمرین ترکیبی شامل تمرین هوازی (پیاده روی یا دویدن با ۷۰-۶۰ درصد ضربان قلب ذخیره به مدت ۳۰ دقیقه) و قدرتی (تمرین دایره ای با ۱۰ تکرار برای هر حرکت و در ۳ دوره) با تواتر ۳ جلسه در هفته پرداختند. گروه تمرین درشرایط ناشتایی تمرین را بعد از ناشتایی شبانه انجام می دادند و گروه تمرین درشرایط غیرناشتایی تمرین را ۳-۲ ساعت پس از صرف صبحانه انجام می دادند. در ابتدای تحقیق و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین متغیرهای تحقیق ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معناداری ۰۵/۰ تحلیل شد.یافته ها: تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار لپتین (۰۰۱/۰=p) و همچنین میزان اشتها (۰۰۲/۰=p) در مقایسه با گروه کنترل شد اما تفاوت معناداری بین دو گروه تجربی مشاهده نشد (۰۵/۰ < p). علاوه براین، گرلین بطور معنادار در گروه های تجربی نسبت به کنترل کاهش یافت (۰۰۱/۰=p) و تفاوت معنادار بین دو گروه تجربی مشاهده شده (۰۱۳=p).نتیجه گیری: یافته های بدست آمده نشان می دهد که سطوح هورمون های تنظیم کننده اشتها و نیز اشتها تحت تاثیر تمرین ترکیبی قرار گرفت و وضعیت ناشتایی عامل موثر بر گرلین بود.

کلیدواژه ها:

تمرین ترکیبی ، اشتها ، ناشتایی ، لپتین ، گرلین