تاثیر ۴ هفته تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی امنتین۱ موش های صحرایی دیابتی

چکیده هدف: بررسی تاثیر ۴ هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی امنتین۱ موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزتوسین. روش پژوهش: در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۲±۲۸۸ گرم به طور تصادفی به ۳ گروه ۸ تایی تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. القای دیابت با تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزتوسین (۵۵ میلی گرم بر کیلوگرم) انجام شد. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم حیوانات بود (۳ روز در هفته، برای ۴ هفته). پس از ۴ هفته، وزن بدن، سطوح پلاسمایی امنتین۱، گلوکز، انسولین، اسیدهای چرب استریفه نشده (NEFA) و نیم رخ لیپیدی اندازه گیری گردید. یافته ها: پس از ۴ هفته غلظت پلاسمایی امنتین۱ گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی بالاتر ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. تفاوت معنی داری در غلظت پلاسمایی گلوکز، انسولین، NEFA و نیم رخ لیپیدی گروه های مختلف مشاهده نشد. تغییر وزن موش های صحرایی در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری کمتر بود (۰۵/۰P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از عدم تغییر معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین۱، گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی موش های صحرایی دیابتی بر اثر ۴ هفته تمرین مقاومتی می باشد. به نظر می رسد کوتاه بودن طول دوره تمرین عاملی موثر در عدم مشاهده تغییرات معنی دار در سطوح پلاسمایی امنتین۱ باشد. واژگان کلیدی: امنتین۱، تمرین مقاومتی، دیابت

کلیدواژه ها:

امنتین۱ ، تمرین مقاومتی ، دیابت