تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده های استیل کولین عضله تند انقباض

چکیده هدف: هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده های استیل کولین عضله تندانقباض موش نر نژاد ویستار بود. روش پژوهش: در این پژوهش ۳۰ سر موش نر ویستار (با میانگین وزن ۱۵±۲۲۰ گرم( به طور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه استقامتی ۱۲ هفته، هفته ای ۵ روز و هر روز حداکثر ۶۰ دقیقه روی تردمیل با سرعت حداکثر ۳۰ متر بر دقیقه دویدند. در گروه مقاومتی، حیوانات در قفس فلزی با تور سیمی که دو بطری آب در بالاترین ارتفاع آن (۱۲ متر) بود، نگهداری شدند و مجبور بودند از فنس سیمی اطراف قفس شان بالا بروند. در گروه ترکیبی، حیوانات ۱۲ هفته، طبق پروتکل استقامتی، تمرین کردند، سپس در قفس های توری قرار گرفتند و تمرین مقاومتی انجام دادند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی حیوانات بیهوش شدند و عضله درشت نی قدامی آنها جدا شده، در نیتروژن مایع منجمد قرار گرفتند و سپس در دمای ۷۰ درجه نگهداری شدند. برای سنجش nAChR از کیت الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس و t مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر سه نوع تمرین، میزان nAChRعضله تند را افزایش دادند؛ یعنی بین میزان nAChR گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت (۰۱/۰pp). نتیجه گیری: تمرین می تواند عامل مهمی در افزایش AChR عضله باشد. تمرین ورزشی مانند تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی می تواند از طریق تسریع عوامل نروتروفیکی مانند CGRP که در ساخت و دسته بندی nAChR دخیل اند، در افزایش میزان این گیرنده ها نقش موثر داشته باشد. واژگان کلیدی: گیرنده استیل کولین، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی، عضله تند انقباض.

کلیدواژه ها:

گیرنده استیل کولین ، تمرین استقامتی ، تمرین مقاومتی ، تمرین ترکیبی ، عضله تند انقباض