تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی بر شاخص های استرس اکسایشی هیپوکمپ رت های نر ویستار

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر سطح شاخص های استرس اکسایشی در هیپوکمپ رت-های نر ویستار بود.روش: پژوهش حاضر از نوع تجربی است که درآن ۱۶ سر رت نر ویستار (۱۵۰-۱۳۰ گرم) تهیه و پس از دوره سازگاری با محیط و رسیدن به دامنه وزنی مطلوب، بطور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (CO) و تمرین تناوبی سرعتی (SIT) تقسیم شدند. تمرین به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته، ۴-۹ تناوب ۱۰ ثانیه ای در هر جلسه و بازیافت فعال ۶۰ ثانیه ای بین تناوب ها انجام شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها بیهوش شده و بافت هیپوکمپ جدا گردید و سطح مالون دی آلدئید (MDA)؛ آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)؛ و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) در بافت هیپوکمپ به عنوان شاخص های استرس اکسایشی سنجیده شد. از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داد ها استفاده شد (۰۵/۰>p).یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه ها از نظر مقادیر MDA و TAC و همچنین فعالیت GPx هیپوکمپ تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۵/۰p). نتیجه گیری: باتوجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر میرسد که SIT با تناوب های ۱۰ ثانیه ای علیرغم شدت بسیار زیاد باعث تحریک استرس اکسایشی در هیپوکمپ نمیشود، روند تغییرات TAC و GPx و همچنین افزایش معنادار مشاهده شده در فعالیت آنزیم SOD پیشنهاد کننده این است که این نوع تمرین میتواند تاثیری مثبت بر وضعیت اکسیدانی- آنتی اکسیدانی هیپوکمپ رت ها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، دفاع آنتی اکسیدانی ، هیپوکمپ ، پراکسیداسیون چربی