مکان یابی پناهگاه های شهری مبتنی براصول پدافند غیر عامل (نمونه موردی: شهر سنندج)

مطابق قانون برنامه چهارم توسعه، یکی از محورهای اساسی موضوع امنیت ملی، بحث پدافند غیر عامل است. فضاهای امن و پناهگاه­ها، از بخش­های حائز اهمیت در بحث پدافند غیر عامل هستند. در این پژوهش، شهر سنندج با توجه به این­که یکی از شهرهای مهم و دارای اهمیت نظامی در غرب کشور است، به­عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده­است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش­شناسی توصیفی- تحلیلی است. برای مکان­یابی پناهگاه­های شهری از چهار معیار: کاربری­های سازگار، کاربری­های ناسازگار، کاربری کالبدی و ایمنی و همچنین زیرمعیارهای موثر مراکز با عملکرد پشتیبانی(مراکز فرهنگی، آموزشی، درمانی و ورزشی، آتش­نشانی، صنعتی و خطرناک، مراکز حساس و مهم، تراکم جمعیت، نقاط پرتراکم، فضاهای باز و سبز، معابر اصلی، شیب و فاصله از رودخانه) استفاده شده­است. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS و مدل تحلیل سلسله­مراتبی AHP، مکان­ها در پنج طبقه، با اولویت­های بسیار مناسب تا بسیار نامناسب، جهت استقرار و احداث پناهگاه­های شهری به­دست آمده­اند. نتایج نشان می­دهد که مناطق مرکزی شهر سنندج دارای وضعیت­های مناسب، نسبتا مناسب و بسیار مناسب، از حیث استقرار پناهگاه هستند. این مکان­ها شامل خیابان­های: انقلاب، نمکی، امام، گلشن، چهارباغ، صلاح­الدین ایوبی، طالقانی، استقلال، پاسداران، شهدا، قسمت­هایی از خیابان کارگر، کمربندی عباس­آباد و  بلوارهای: بیست­وهشت دی، دوازده فروردین، کردستان، بعثت و بلوار علامه­حمدی است که می­توانند به­عنوان مکان­های مطلوب برای احداث پناهگاه، مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، پناهگاه شهری ، پدافند غیر عامل ، شهر سنندج