بررسی جایگاه درک معلمان از اصول شناختی و تربیتی بازی در دانش آموزان

پژوهش های روانشناسی و تعلیم و تربیتی نشان می دهد که افزودن تفریح به فرایند یادگیری نه تنها آموزش و یادگیری را لذت بخش تر و آسان تر می کند، بلکه اثر بخشی آن را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. یکی از نیاز های اولیه ی دانش آموز که بخشی از طبیعت و فطرت او نیز به شمار می رود بازی است. دانش آموز ،به وسیله ی بازی علاوه بر کسب انرژی ،قدرت تفکر و تخیل خود را پرورش داده وبه تجربیات و آموخته های ذهنی خود می افزاید .برخلاف نظریات گذشتگان که بازی را تنها وسیله ای برای صرف انرژی مازاد بدن می دانستند، دانش آموزان به هنگام بازی بخشی از نیروی فکری و بدنی خود را به کار می گیرند و بازی را بخشی از زندگی عادی خویش به حساب می آورند ولی نباید فراموش کرد که در این نوع فعالیت ها دانش آموز به هیچ وجه خود را مجبور به انجام آن احساس نمی کند وبه همین دلیل از آن لذت می برد.فعالیت های دسته جمعی در بازی ها به دانش آموزان کمک می کند تا به بیان احساسات و مکنونات قلبی که از روح لطیف و بی آلایش آن ها سرچشمه می گیرد، بپردازند. هیجانات، کمبودها و ترس های خود را از دل بیرون بریزند و به فراموشی بسپارند. ترتیب دادن بازی های نمایشی و همچنین استفاده دانش آموزان از ابزار و وسایل بازی های فردی در بیان احساسات و افزایش خزانه لغات و مفاهیم کلمات آن ها را کمک خواهد کرد. بازی، عمده ترین شکل فعالیت دانش آموز و مناسب ترین روش برای افزایش قوه ی تخیل ، اعتماد به نفس و رشد خلاقیت او به شمار می رود، همچنین در دانش آموز تحول ایجاد کرده و به دلیل ایجاد فضایی امن و آزاد برای تکرار اشتباه و تلاش برای اصلاح آن،شیوه ای جذاب برای یادگیری است. در این پژوهش بررسی جایگاه درک معلمان از اصول شناختی و تربیتی بازی در دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

بازی ، رشد شناختی ، اجتماعی ، روانی ، دانش آموز ، مدرسه ، معلم