واکاوی نقش آموزش در دوران کودکی دانش آموزان

اولین و مهم ترین دوره ی زندگی انسان، دوران کودکی است و برای اولین بار با طبیعت در این دوره رابطه برقرار می کند و روابط اجتماعی خود را آغاز می کند و به مفهومی از خود دست پیدا می کند. دوران کودکی از نظر کمی و کیفی دارای اهمیت زیادی می باشد.آموزش در دوران کودکی باعث افزایش تاب آوری می شود و به کودکان کمک می کند تا مهارتهای مقابله با تجربیات چالش برانگیز را توسعه دهند. برخی از استراتژی هایی که به تقویت تاب آوری کمک می کنند عبارتند از: تقویت مثبت، فعالیت های حل مسئله و ایجاد روابط با بزرگسالان. آنها همچنین توانایی مقابله با استرس، مدیریت احساسات دشوار و مدیریت درگیری ها را توسعه می دهند. آموزش در دوران کودکی نیز تمرکز را بهبود می بخشد. به کودکان آموزش داده می شود که بر روی وظایف فعلی خود تمرکز کنند، به اطلاعات جدید توجه کنند و دامنه توجه خود را توسعه دهند. این مهارت برای موفقیت در مسیر تحصیل بسیار مهم است زیرا به کودکان کمک می کند تا در کلاس توجه کنند و تکالیف را کامل کنند. به این ترتیب، کودکان به احتمال زیاد از نظر تحصیلی برتر هستند و عادات مطالعه بهتری را ایجاد می کنند. آموزش های دوران کودکی برای رشد قوای جسمانی، ذهنی، عاطفی، اعتقادی و اجتماعی کودک ضروری است. آموزش های دوران کودکی از دو نظر اهمیت دارند: ۱_ اثر پذیری کودکان از محیط آموزشی. ۲_ دوام تاثیرات یادگیری در این دوران .

کلیدواژه ها:

اهمیت ، آموزش ، کودکی ، تعلیم ، تربیت