جلوه های پست مدرنیسم در رمان «دل فولاد» نوشته ی منیرو روانی پور

پست مدرنیسم اصطلاحی است که از اروپا به ایران وارد شده و با وجود شناخته و پذیرفته شدن، به علت عدم آشنایی کامل با خاستگاه ها، اصول و مولفه های این نوع ادبی، هنوز نسبت به حضور آن در ادبیات داستانی ایران تردید وجود دارد. این که چه خصایص و مولفه هایی را می توان به عنوان مبنای این نوع ادبی قرار داد، مهم ترین موضوع در این نوع است. بر همین اساس این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی در نظر دارد که با تحلیل رمان «دل فولاد» منیرو روانی پور، نویسنده ی دوره ی معاصر ایران که به سبک پست مدرنیسم نگاشته شده، به معرفی و شناخت نسبی این مولفه ها بپردازد و در نهایت به این نتیجه رسیده است که مولفه هایی همچون بی نظمی زمانی در روایت رویدادها، عدم قطعیت، تناقض، جابه جایی، عدم انسجام، فقدان قاعده، زیاده روی در استفاده از صنایع ادبی، دور باطل، پارانویا، اختلالات زبانی و بالاخره استفاده ی افراطی از شیوه ی جریان سیال ذهن در این رمان وجود دارد و سبک نوشتاری روانی پور متاثر از مکتب ادبی پست-مدرن بوده و بسیاری از مولفه های ادبیات پست مدرن در رمان وی قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، ادبیات پست مدرن ، ، منیرو روانی پور ، دل فولاد.