منابع آبی جمهوری اسلامی ایران و راهکار سازگاری آن با تغییرات اقلیمی با رویکرد توسعه پایدار

بحران آب در جهان دامنگیر ۲۶ کشور جهان با جمعیت بیش از ۸۱۱ میلیون نفر شده است که پیش بینی میشود تا سال ۲۰۵۰ این رقم به ۶۶ کشور برسد. کمبود آب در منطقه خلیج فارس سیاستمداران را بر آن داشته تا در پی رویکردی نوین در سیاست های منطقه ای باشند؛ چراکه مدیریت ناصحیح گذشته در منابع آبی این منطقه باعث بروز بحران و تخریب محیط زیست شده است. از طرفی با توجه به تغییرات اقلیمی، منطقه خلیج فارس از موقعیت استراتژیک ویژ های برخوردار است که نقش تعیی نکنند های در مناسبات بین المللی ایفا می کند. تا جائیکه بسیاری از محققان در رویکرد رئالیسم بر این عقید هاند که اگر بحران آب به خودی خود باعث بروز جنگ در آینده نگردد، حداقل یکی از عوامل اصلی بروز تنش و مناقشات سیاسی در حال و آینده است. هرچند که بررسیهای انجام شده در رویکرد لیبرالیسم نشان می دهد که موضوع آب بیشتر عاملی برای همکاری و گسترش روابط متقابل و بین المللی می باشد، با این حال تنها راه تحقق این موضوع به کارگیری دیپلماسی فعال، صحیح، واق عگرایانه در چارچوب توسعه پایدار و عدم آسیب به محیط زیست است. در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی مروری می شو د بر ارتباط توسعه و موضوع آب و سپس منابع آبی جمهوری اسلامی ایران بررسی و از این منظر آب های داخلی، مرزی و آب های دریای آزاد تشریح می گردد و سپس بحران آب ایران در سطح آشامیدنی، صنعتی و کشاورزی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت و جانمایی های غیراصولی صنایع آ ببر بررسی و به بحران آب ناشی از این موضوع در ایران اشاره خواهد شد . در نهایت سیاست صحیح آب در چارچوب سازگاری با محیط زیست و توسعه پایدار تشریح می گردد؛ بدین ترتیب که پیگیری رویکرد همکاری، مذاکره و ایجاد ارتباط گسترد هتر در چارچوب توسعه پایدار باعث سازگاری کشور در حوزه آب با تغییرات اقلیمی در منطقه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، تغییرات اقلیمی ، توسعه پایدار ، حفظ محیط زیست