تحلیل عوامل کلیدی موثر بر برنامهریزی مسکن پایدار (سبز)

امروزه، مسکن مهمترین عنصر شهری است که در توسعه پایدار شهر، توجه به آن دارای اهمیت زیادی است چرا که توسعه مسکن علاوه بر محیط زیست، بر اقتصاد و فرهنگ و مسایل اجتماعی تاثیر می گذارد. بنابراین دستیابی به مسکن پایدار (سبز) در جهت افزایش و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان تاثیرگذار است، زیرا با رشد روز افزون جمعیت شهری، نیاز به ساخت مسکن نیز روز به روز بیشتر می شود. بنابراین در این پژوهش تلاش شده است با روش توصیفی- تحلیلی به برنامه ریزی مسکن پایدار (سبز) با رویکرد پایداری در محیط های انسان ساخت پرداخته شود. یافته ها نشان می دهد استفاده مجدد از مصالح ساختمانی سایر پروژه ها و اطمینان یافتن از این موضوع که بازیافت در طول دوره ساخت و ساز در مکان مبداء انجام می شود؛ ساخت و ساز با استفاده از مواد قابل بازیافت مانند الوارهای طراحی شده بر اساس اصول مهندسی، فولاد، بتن، کاشی بازیافت شده و عایق پنبه؛ چشم انداز سازی با استفاده از درختچه ها و گیاهان بومی منطقه برای فراهم ساختن سایه، حفاظت از باد و کاهش سر و صدا؛ خرید محصولات انرژی دارای برچسب ستاره مانند لامپ های روشنایی، یخچال فریزر، ماشین ظرفشویی، فن ها و سیستم های تهویه مطبوع؛ استفاده از چراغ های فلورسنت فشرده، سنسورهای حرکتی، سنسورهای روشنایی روز؛ نصب کف پوش های سطح سخت تا جایی که ممکن است، به خاطر اینکه کیفیت هوا بهبود یابد؛ نصب سقف های فلزی که می تواند انرژی را ذخیره کند و برای جمع آوری آب باران استفاده شود در برنامه ریزی مسکن پایدار (سبز) در شهرها تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مسکن پایدار ، مسکن سبز ، مسکن سبز قابل استطاعت