مطالعه و بررسی راهکارهای موثر بر بازگرداندن هویت به محیط های انسان ساخت از طریق بازخوانی الگوهای معماری ایرانی

در چند دهه اخیر، کالبد شهرهای کشور در اثر توسعه ی فاقد برنامه و بی توجه به مولفه های کیفی و هویتی، دچار تشویش و بیگانگی با گذشته و اصالت خود شده اند. توجه به شاخص های بومی هنری -فرهنگی یک جامعه، یکی از مهم ترین مولفه های موثر بر هویت مند ساختن شهرها و تمایز آنها از یکدیگر می باشد. یکی از اصلی ترین انتظارات از مدیران و برنامه ریزان شهری در کشور، توجه به پیشینه و تجربیات موجود در الگوهای غنی شهرسازی بومی ایرانی و بروز نمودن این الگوها در تهیه برنامه ها و طرح های آتی توسعه ی شهری است. لذا هدف از نگارش پژوهش حاضر، بررسی میزان تاثیر بخشی کاربردی مولفه های هویت ساز در شهرسازی ایرانی به عنوان یکی از ارکان مهم بازگرداندن هویت و اصالت جهت اصلاح تشویش چهره کنونی شهرها می باشد. بنابراین به منظور دستیابی به هدف فوق الذکر، ضرورت آگاهی از موازین فرهنگی بستر جامعه ایرانی، ویژگی های معماری و شهرسازی ایرانی و روش های بازتاباندن آن ها در محیط شهری قابل توجه می باشد. در این خصوص، به نظر می رسد، بازخوانی الگوهای غنی معماری ایرانی می تواند راهگشای بخش اعظمی از نواقص موجود در چهره و کالبد محیط های انسان ساخت امروزی باشد.

کلیدواژه ها:

محیط های انسان ساخت ، هویت ، الگوهای معماری ایرانی