تاثیر احیاء رودخانه شهری از طریق احداث سد لاستیکی بر پایداری اجتماعی (نمونه موردی : رودخانه تجن ساری)

طی دهه های اخیر، توسعه پایدار به عنوان یکی از مهمترین موضوعات در کلیه عرصه ها مورد توجه قرارگرفته است و پایداری در عرصه معماری و شهرسازی نیز از دغدغه های بسیار جدی می باشد. پایداری، دارای سه مولفه اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی است. وجه اقتصادی آن که ناشی از انگیزه های مالی و انتفاعی است، بیشتر متوجه سرمایه گذاران است. بحث زیست محیطی آن در پی بهبود کیفیت محیط و ارتقای پایداری زیست محیطی از طریق توجه به وضعیت خرد اقلیم ها، کاهش آلودگی ها، حفظ منابع طبیعی، کاربرد انرژی های پاک و تجدید پذیر، بازیافت زباله و مسائلی از این دست می باشد. اما وجه اجتماعی پایداری کمتر مورد توجه قرارگرفته است. امروزه به دلیل پیشرفت علم و تکنولوژی، میزان ارتباط مستقیم افراد با یکدیگر و تعاملات اجتماعی تا حد قابل توجهی کاهش یافته و از اینرو توجه ویژه به رودخانه های شهری و زیباسازی و ساماندهی بستر و جداره و پیرامون رودخانه از طریق احداث سدهای لاستیکی و ایجاد دریاچه و پارک و... در شهرها که با داشتن طرحی برنامه ریزی شده، از فضایی بی دفاع، تبدیل به محیطی سرزنده و شاد و سرشار از اتفاقات و تعاملات اجتماعی مناسب می گردد، هدف این پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

رودخانه شهری ، سد لاستیکی ، پایداری اجتماعی