جلوگیری از نشست در زمین های سست شهری با نگرش کنترل هسته – جبهه کار

کنترل نشست در اعماق کم و محیط های حساس یکی از مهم ترین عملیات مهندسی تونل است. دراین تحقیق پس از تحلیل عددی نشست تونل خط A مترو قم بوسیله نرم افزار FLAC۳D که توسط TBM-EPB حفر شده است و به دنبال آن معرفی روش حفاری مناسبی که با توجه به امکانات موجود در داخل کشور، علاوه بر میزان نشست کم این امکان را بدهد که هزینه و زمان ساخت یک سازه زیرزمینی با درجه قابل قبولی از دقت پیش بینی شود، روش جدید حفاری که برمبنای تحلیل تغییر شکل های کنترل شده در سنگ و خاک بنا شده است، معرفی شد. با تحلیل عددی نشست حفاری با نگرش کنترل هسته-جبهه کار ، نتایج حاصل از روشعددی و رفتار نگاری سطحی با یکدیگر مقایسه شده است. مقایسه نتایج مدل سازی و نتایج حاصل از ابزاربندی بیانگر صحت روند مدل سازی می باشد. مقدار ماکزیمم نشست درمقطع ۲۰۰+۷ در حین حفاری با TBM-EPB در روش عددی ۷/۹۶۴ میلی متر و در واقعیت ۸/۸۴۵ میلی متر شده است. با توجه به رویکرد کنترل هسته-جبهه کار مقدار ماکزیمم نشست ۴/۰۵۴ میلی متر با کاهش تقریبا ۴ میلی متری نسبت به روش عددی حفاری با TBM-EPB بدست آمده است. بوسیله پروفیل طولی، در این روش مقدار ماکزیمم نشست تقریبا در فاصله حدود ۱۵ متری در پشت جبهه کار، که نسبت به حفاری با TBM-EPB در فاصله حدود ۲۲/۵متری در پشت جبهه کار ثابت شده است که این کاهش ۷/۵ متری بوسیله حفاری با نگرش کنترل هسته-جبهه کار در پشت جبههکار و همچنین کاهش ۵/ ۱ متری جلوی جبهه کار نشان دهنده صحت کنترل هسته-جبهه کار و درنتیجه صحت کنترل نشستاست

کلیدواژه ها:

نشست ، حفاری مکانیزه ، کنترل هسته- جبهه کار ، EPB ، تونل متروی قم ، ابزاربندی ، مدل سازی عددی