روشی نوین جهت تعیین قابلیت حفاری با استفاده از شاخص زمین شناسی GSI در فهرست بهای واحد پایه رشته راه، راه آهن و باند فرودگاه(مطالعه موردی: جاده های جایگزین سد داریان، استان کردستان)

حفاری سنگ و خاک یکی از موضوعات مهم در پروژه های عمرانی می باشد. ویژگی های توده سنگ یکی از فاکتورهای کنترلی در تعیین روش حفاری بوده و ارتباط بسیار نزدیکی با تعداد دسته درزه ها و ساختار سنگ دارد. در حالت کلی تکنیک های مختلفی جهت حفاری سنگ یا خاک وجود دارد. سنگ ترکیبی از قطعات سنگ سالم و ناپیوستگی می باشد که رفتار آن عمدتا تابع ناپیوستگی هابوده و بیشتر در رده محیط های ناپیوسته و شبه پیوسته می باشد. به طورکلی روش های حفاری را می توان به چهار دسته کندن(Digging)، شکافتن (Ripping)، چکش هیدرولیکی (Hydraulic hammer ) و انفجار (Blasting) تقسیم بندی نمود. در فهارس بهای راه، راه آهن و باند فرودگاه ماقبل سال ۸۷، این تقسیم بندی با استفاده از میزان قدرت ماشین آلات مورد استفاده (میزان قدرت اسب بخار بولدوزر) تقسیم بندی میشد. از سال ۱۳۸۷ لغایت ۱۳۹۵، مبنای تقسیم بندی به نوع محیط میزبان، یعنی خاکی یا سنگی بودن و نوع عملیات حفاری (استفاده از بولدوزر یا انفجار...) تغییر یافت. نهایتا با توجه به مطالعات آماری و بررسی های میدانی در چندین پروژه مختلف حوزه راهسازی در شرکت مهندسین مشاور راه یاب ملل، شاخص زمین شناسی GSI جهت تعیین قابلیت حفاری، به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد و درنهایت در فهرست سال ۱۳۹۶ این شاخص برای اولین بار در توضیحات فهرست درج و مورد استفاده قرار گرفت. در این مقاله به چگونگی استفاده از این شاخص در حوزه راه سازی اشاره می شود

کلیدواژه ها:

قابلیت حفاری ، GSI ، فهرست بها ، خاک برداری