اثر پارامترهای مدل رفتاری بر ضریب کاهش محصور شدگی و تاثیر آن بر نشست سطح زمین حاصل از حفاری تونل های شهری

در تحلیل و طراحی سازه های زیرزمینی از جمله تونل ها روش های مختلفی پیشنهاد شده است که یکی از رایج ترین روش ها روش همگرایی و همجواری ۱ است. برای این که کاربرد این روش عملی باشد در این جا سعی شده است اثر پارامترهای مختلف از جمله پارامترهای الاستیک، مقاومتی و تغییرشکل پذیری در دو مدل رفتاری موهر کولمب و سخت شونده بر روی ضریب کاهش محصور شدگی (λ) ۲ و نیز اثر تغییرات این ضریب (λ) بر روی نشست در سطح زمین و تاج تونل مورد بررسی قرار گیرد. بررسی های انجام شده با استفاده از نرم افزار PLAXIS و روش المان محدود انجام گرفته است. به جهت تدقیق نشست از آنالیز سه بعدی PLAXIS)۳D Tunnel ) استفاده شده است که میزان نشست قرائت شده از آنالیز سه بعدی در منحنی مشخصه همگرایی بدست آمده از آنالیز دوبعدی جهت بدست آوردن ضریب کاهش محصورشدگی استفاده می گردد. نتایج بدست آمده از بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که ضریب (λ) به مشخصات خاک، پارامترهای الاستیک و مقاومتی وابسته بوده و همچنین میزان حساسیت این ضریب به تغییرات اعمال شده در مدل سخت شونده نسبت به مدل موهرکولمب بیشتر است. میزان نشست در سطح زمین و تاج تونل با افزایش ضریب (λ) بیشتر می شود

کلیدواژه ها:

روش همگرایی-همجواری ، ضریب کاهش محصور شدگی ، مدلسازی عددی ، مدل موهرکولمب ، مدل سخت شونده