اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر تنیدگی تحصیلی، کنترل فکر و حرمت خود دانش آموزان دختر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر تنیدگی تحصیلی و کنترل فکر و حرمت خود در دانش آموزان دوره‎ی اول متوسطه برخوار اصفهان در سال ۱۴۰۲ انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه بود. کلیه دانش آموزان دختر دوره ی اول متوسطه مشغول به تحصیل در شهرستان برخوار اجامعه آماری تحقیق بودند. نمونه شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر دوره‎ی اول متوسطه برخوار اصفهان که در بحث تنیدگی تحصیلی،کنترل فکر و حرمت خود با مشکل مواجه بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. در پژوهش حاضر، از سه پرسشنامه ی تنیدگی تحصیلی انگ و هوان (۲۰۰۶)، کنترل فکر ولز و دیویس(۱۹۹۴) و پرسشنامه آزمون حرمت خود کوپر اسمیت(۱۹۶۷) جهت جمع آوری داده ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده گردید. با توزیع سه پرسش نامه ی مذکور پیش آزمون گرفته شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای به صورت هفتگی آموزش را دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکرد و در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. یافته های حاصل از نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر چندمتغیره مربوط به متغیرهای تنیدگی تحصیلی، کنترل فکر و حرمت نفس از راه آزمون پیلایی برای گروه (۹۰/۸= F،۰۰۰/۰ P=۵۰۷/۰=ηP۲) برای منبع تفاوت زمان (۴۸/۳۲= F، ۰۰۰/۰ P= ۸۹/۰=ηP۲)و تعامل منبع زمان و گروه (۲۶/۲۶= F، ۰۰۰/۰ P، ۸۷/۰= (ηP۲نشان می داد که حداقل در یکی از متغیرهای تنیدگی تحصیلی، کنترل فکر و حرمت نفس تفاوت معنادار وجود دارد. لذا فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر اثر گذاری آموزش تفکر مثبت بر تنیدگی تحصیلی و کنترل فکر و حرمت نفس دانش آموزان دختر دوره‎ی اول متوسطه برخوار اصفهان با توجه به داده های گرد آوری شده تایید می شود. بنابراین شایسته است آموزش تفکر مثبت با مدیریت و برنامه ریزی صحیح در سیستم آموزش و پرورش گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش تفکر مثبت ، تنیدگی تحصیلی ، کنترل فکر ، حرمت خود ، دانش آموزان