بررسی میزان خواب آلودگی و آپنه انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو بر اساس پرسش نامه Epworth sleepiness scale و STOP-bang و ارتباط آن با هموگلوبین A۱c

سابقه و هدف: کم­ خوابی و بی­ خوابی با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است و از طرف دیگر، اختلالات خواب در افراد مبتلا به دیابت به میزان درخور توجهی، بیشتر از افراد سالم است. همچنین، طول مدت خواب با کنترل قندخون در دیابت مرتبط است. این پژوهش با هدف تعیین میزان خواب­ آلودگی و آپنه ی انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو و ارتباط آن با میزان قندخون انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، ۲۰۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه­ کننده به بیمارستان شهید بهشتی همدان در سال ۱۴۰۲ انتخاب شدند. وضعیت کنترل دیابت با هموگلوبین A۱c و فراوانی خواب آلودگی و آپنه ی انسدادی با پرسش نامه ­های ESS و STOP-BANG ارزیابی و با نرم افزار SPSS ۲۶ تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی افراد برابر با ­۹.۷۷ ± ۵۶.۱۶ سال بود. بین فراوانی نمره ی خواب آلودگی روزانه با جنسیت (۰.۰۰۱ >P)، استعمال سیگار (۰.۰۰۳=P)، پرفشاری خون و دیس لیپیدمی (۰.۰۰۱ >P) تفاوت معنی دار مشاهده شد. بین احتمال آپنه ی انسدادی خواب با استعمال سیگار (۰.۰۰۲=P) و دیس لیپیدمی (۰.۰۰۱=P) تفاوت معنی دار وجود داشت. بین هموگلوبین A۱c با استعمال سیگار (۰.۰۰۱ >P) و دیس لیپیدمی (۰.۰۰۷=P) تفاوت معنی دار دیده شد. همچنین، بین هموگلوبین A۱c با نمره ی خواب آلودگی روزانه (۰.۰۳۶=P) و نمره ی آپنه ی تنفسی هنگام خواب (۰.۰۳۴=P) هم بستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، آپنه ی انسدادی خواب و خواب ­آلودگی روزانه نسبتا شایع است و این اختلالات با کنترل ضعیف قند خون مرتبط هستند.

کلیدواژه ها:

Diabetes Mellitus Type ۲ ، Hemoglobin A۱c ، Obstructive Sleep Apnea ، Sleepiness ، آپنه ی انسدادی ، خواب آلودگی ، دیابت شیرین نوع ۲ ، هموگلوبین A گلیکوزیله