ارزیابی کارایی معادلات برآوردی حداکثر ضربان قلب جهت تنظیم شدت فعالیت بدنی در دانش آموزان ۸ تا ۱۲ساله

سابقه و هدف: متخصصان قلب و عروق و ورزش برای کنترل فشار کار در ورزش و توان بخشی، استفاده از شاخص های هزینه ی اکسیژن مصرفی، ضربان قلب و شاخص خستگی را توصیه می کنند. در این میان، کنترل شدت ورزش به وسیله ی شاخص ضربان قلب بسیار رایج است. بااین حال، در ابتدا باید حداکثر ضربان قلب (HRmax) به عنوان مبنای محاسبات، اندازه گیری یا برآورد شود. هدف از مطالعه ی حاضر، ارزیابی روایی معادلات برآورد HRmax در دانش آموزان ۸ تا ۱۲ساله ی سالم بود. مواد و روش ها: در مطالعه ی کاربردی حاضر که از نوع هم بستگی بود، شاخص HRmax به دو روش آزمون ورزشی فزاینده و معادلات رگرسیونی ویژه ی کودکان در ۲۰۵ پسر سالم ۸ تا ۱۲ساله به ترتیب اندازه گیری و برآورد شد. به منظور مقایسه ی HRmax برآوردشده و اندازه گیری شده از هم بستگی پیرسون، تی همبسته و ریشه ی میانگین مربعات خطا استفاده شد. یافته ها: هم بستگی ضعیفی بین HRmax برآوردشده و اندازه گیری شده مشاهده شد (۰.۱۸ - ۰.۰۹=R). اختلاف معناداری بین HRmax برآوردشده و اندازه گیری شده وجود داشت (ضربه در دقیقه ۴.۸-۱.۴= میانگین اختلاف) (۰.۰۵>P)، به طوری که معادله ی Nikolaidis به بیش تخمینی معنادار و معادلات Shargal و Gelbert به کم تخمینی معنادار HRmax منجر شد. همچنین، مقادیر ریشه ی میانگین مربعات خطا در معادلات برآورد HRmax، بالا بود (ضربه در دقیقه ۷.۴ – ۶.۹ = RMSE). نتیجه گیری: با توجه به ناکارآمدی معادلات خارجی برآورد HRmax در کودکان ایرانی، طراحی معادلات بومی توصیه می شود

کلیدواژه ها:

Exercise Intensity ، Heart Rate ، Students ، دانش آموزان ، شدت تمرینات ، ضربان قلب