اختلال رشدی – عصبی اوتیسم و راهکارهای درمانی آن

اوتیسم نوعی اختلال رشدی مغزی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی و همچنین رفتارهای تکراری و ویژه مشخص می شود. تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای به بررسی علائم و نشانه های اولیه شناسایی اوتیسم، ویژگی های تشخیصی بیماری اوتیسم در DSM۵ و درمان اوتیسم پرداخته است. تاکنون هیچ روش قطعی ای برای درمان مبتلایان به اوتیسم یافته نشده است. کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است. برای آنکه بهترین کمک را به یک کودک مبتلا به اوتیسم ارائه دهیم، باید به موارد زیر توجه نماییم: کودک ما حتما باید توسط یک متخصص روانپزشکی اطفال و یک متخصص مغز و اعصاب اطفال ویزیت شود، به طور فشرده و ترجیحا هر روز تحت خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی قرار گیرد، لازم است والدین و مربی کودک روش های مناسب تقویت مهارت های ارتباطی کودک را از طریق مطالعه کتاب های مرتبط یا به وسیله جلسات مشاوره ای که کاردرمانگر کودک برگزار می کند، فرا بگیرند، ارزیابی وضعیت حسی - حرکتی کودک به وسیله کارشناسان کاردرمانی صورت پذیرد و در صورت لزوم جلسات کاردرمانی ذهنی کودک به طور منسجم برگزار گردد، موسیقی درمانی، راهکاری برای ارتباط با کودکان اوتیسم است. نقاشی و قصه گویی نیز یکی از روش های موثر تربیت کودکان اوتیسم است و پدران و مادران باید در یک گوشه اتاق نشسته و کتاب های قصه متناسب با سن کودک را با صدای بلند و دلنشین برای علاقه مندی آنان بخوانند، در درمان اوتیسم با استفاده از روش هایی همچون موسیقی درمانی و رفتار درمانی تلاش و ممارست در جهت کاهش رفتارهای کلیشه ای، تکراری و بهبود ارتباط کلامی و روابط اجتماعی.

کلیدواژه ها:

اختلال رشدی – عصبی ، اوتیسم ، کودکان ، راهکارهای درمانی اوتیسم.