روانشناسی تربیتی و نقش آن در بهبود روابط اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با نیازهای خاص

هدف این مقاله تبیین و ارزیابی روانشناسی تربیتی و نقش آن در بهبود روابط اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با نیازهای خاص از بیان ،تاریخچه مبانی و انواع این دیدگاه پرسشهای ذیل مورد بررسی قرار گرفته است.پذیرش سازنده گرایی چه دلالتهایی برای روشهای یاددهی و یادگیری دارد؟ با توجه به اهداف متنوع یادگیری در نظام آموزش و پرورش سازنده گرایی چه جایگاهی دارد؟ مهمترین نقد مطرح شده درباره سازنده گرایی چیست؟ نتیجه گیری این مقاله آن است که دلالت های یادگیری نظریه سازنده گرایی بر مواجه ساختن دانش آموزان با موقعیت های واقعی و عینی تاکید دارد تلقی از یادگیری مبتنی بر . مشکل گشایی است یادگیری مبتنی بر سازنده گرایی نمی تواند پاسخگوی همه اهداف یادگیری نظام آموزش و پرورش باشد و سازنده گرایی با قبول رویکردی نسبیت گرا منجر به فردگرایی مفرط می شود. به هر حال قضاوت نهایی در خصوص کارآیی این رویکرد مستلزم کوششها و تجارب آینده است.

کلیدواژه ها:

تحصیل ، آموزش ، یادگیری ، مدرسه ، معلم