نقش توانمندسازی روانی و ساختاری بر عملکرد سازمانی با نقش میانجی دلبستگی کارکنان

امروزه سازمانهای موفق به کارکنانی نیاز دارند که از سلامت روانی زیادی برخوردار باشند. توانمندسازی ساختاری، یکی از عواملی است که نقش مهمی در این امر دارد. در اقتصاد نوی جهانی، تغییرات سریع از دلایل اساسی ایجاد رویکردهای تازه در محیط کار است و مسئولان سازمانها را ملزم می کند که به منظور بقا، در نظام مدیریتی خود بازنگری کنند. توانمندسازی، راهکار مهمی برای گسترش سازمانها و انطباق با تغییرات خارجی است. محیط کار امروزی به کارکنانی نیاز دارد که بتوانند تصمیم بگیرند، راهحل ارائه کنند، خلاقیت داشته باشند و در مقابل کار خود پاسخگو باشند. رویکردهای مدیریت و توانمندسازی روانشناختی کارکنان در سایه اخلاق کار اسلامی، به کارکنان کمک می کند تا درشرایط محیطی سازمان به خوبی فرصت ها را تشخیص داده و از آنها بهره برداری کنند و در نقطه مقابل با شناسایی و اجتناب از تهدیدات، تبعات منفی آن بر روی سازمان را به حداقل ممکن کاهش دهند. تا درنهایت با ایجاد احساس تعلق و کاهش احتمال ترک خدمت کارکنان عملکرد سازمانی خود را افزایش دهند. روانشناسی مثبت نگر به عنوان رویکرد تازه ای در احساس ذهنی تشریح شادمانی و روانشناسی، بر فهم و همچنین پیش بینی دقیق عواملی که بر آن بهزیستی و ها موثرند، تمرکز دارد. یکی از شاخص های روان- شناسی مثبت گرا، سرمایه روانشناختی است که به صورت باور فرد به توانایی هایش برای دستیابی به موفقیت، داشتن پشتکار در دنبال کردن اهداف، ایجاد اسنادهای مثبت درباره خود و تحمل کردن مشکلات تعریف می شود. توانمندسازی باید در رفتار و طرز تلقی کل سازمان، ریشه بدواند. توانمندسازی روان شناختی به سازمان ها مکان انعطاف پذیری بیشتر و پاسخ دهی سریع به تغییرات را می دهد. همچنین تحقیقات نشان می دهد فردی که دلبسته به کار و سازمان باشد، از لحاظ روحی سطح انرژی پایدار و مثبتی را برای خود و اطرافیان فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانی ، توانمندسازی ساختاری ، عملکرد سازمانی