مقایسه مقیاس های راه رفتن و تعادل در سالمندان دچار محدودیت حرکتی زانو با سالمندان سالم

زمینه و هدف: به طور طبیعی با افزایش سن، کنترل تعادل و راه رفتن با افت و تحلیل رفتگی مواجه می شوند و کارآیی خود را از دست می دهند. بنابراین شناسایی و معرفی راهکارهای مداخله ای مناسب، ایمن و کم هزینه جهت افزایش و بهبود پارامترهای مربوط به راه رفتن در سالمندان ضروری است. در تحقیق حاضر با بررسی وضعیت زانو، تعادل و برخی پارامترهای راه رفتن در افراد سالمند با محدودیت و بدون محدودیت حرکتی در زانو مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی در آسایشگاه سالمندان شهر تهران در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. جامعه مورد تحقیق در این پژوهش ۳۰ زن و مرد سالمند با میانگین سنی ۱۷/۶۶ سال بودند که از این تعداد ۱۵ نفر در گروه با محدودیت و ۱۵ نفر در گروه بدون محدودیت حرکتی قرار گرفتند. یافته های تحقیق: بین تعادل های ایستا با چشمان باز و بسته و همچنین تعادل پویا بین دو گروه با محدودیت حرکتی در مفصل زانو و بدون محدودیت، تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین طول گام، تعدادگام در دقیقه و سرعت گام در این دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده گردید. اما بین این دو گروه در پهنای گام تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه محدودیت در دامنه حرکتی را به عنوان یک عامل مهم تاثیرگذار روی تغییرات راه رفتن سالمندان ذکر می کند. به نظر می رسد که محدودیت حرکتی با به هم زدن بیو مکانیک بدن (جابجایی مرکز ثقل) بر تعادل اختلال ایجاد می کند. همچنین محدودیت زانو روی حرکات مچ پا و ران تاثیر گذار است، بنابراین می-تواند بر روی طول وتعداد گام در دقیقه تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: سالمند ، محدودیت حرکتی زانو ، تعادل ، راه رفتن