شناسایی موانع تحقق سیاست های توسعه پایدار گردشگری در ایران

طی دهه های اخیر، تاثیرات زیست محیطی و اجتماعی صنعت گردشگری در خط مقدم مسائل جهانی قرار گرفته است؛ بنابراین به اطمینان از اجرای شیوه های پایدار در صنعت گردشگری نیاز شدیدی وجود دارد؛ چراکه تخریب محیطزیست و پیامدهای اجتماعی آن بر مقصدهای گردشگری تاثیرات مخربی برجای گذاشته است. با وجود ابعاد گسترده این تاثیرات، ملاحظات پایداری عمدتا تا امروز مفهومی بوده و به عملکرد گسترده صنعت تبدیل نشده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی زمینههای تحقق نیافتن توسعه پایدار گردشگری در ایران، با وجود مطرح شدن آن در بیش از دو دهه اخیر است. برای رسیدن به اهداف تحقیق، با استفاده از پارادایم تفسیری، رویکرد کیفی و راهبرد تحلیل محتوا، دادههای کیفی گردآوری شده از مصاحبههای عمیق با نرم افزار مکس کیودیای تجزیه وتحلیل شد. دادههای تحقیق از مصاحبههای نیمهساختاریافته با چهارده نفر از ذی نفعان این صنعت در بخشهای مختلف دولتی، خصوصی و دانشگاهی آشنا به رویههای توسعه پایداری گردشگری به روش هدفمند و گلوله برفی گردآوری شد. تجزیه وتحلیل دادههای کیفی تحقیق حاکی از شناسایی موانع تحقق توسعه پایدار گردشگری در ایران در قالب سه مقوله اصلی است. این سه مقوله شامل موانع دولتی، موانع اجتماعی فرهنگی و همچنین موانع در بخش عرضه است که از ۲۲ کد اولیه برآمده از متن مصاحبههای انجام شده، شناسایی و دستهبندی شدند. نتایج در قالب جدول و نمودار درختی مکس کیو دی ای ارائه شد. روایی و پایایی نتایج پژوهش با شاخصهای کرسول و محاسبه کاپای کوهن (۷۵۹/.) مورد سنجش قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، موانع ، تحلیل محتوا ، ایران