آسیب شناسی و ارزیابی مطلوبیت دوره ارتقای آمادگی-رزمی تکاور (مورد مطالعه: دانشجویان یک مرکز آموزشی نظامی)

هدف تحقیق حاضر آسیب شناسی و ارزیابی مطلوبیت دوره ارتقای آمادگی-رزمی تکاور دانشجویان یک مرکز آموزشی نظامی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-پیمایشی و مقطعی است که در طی آن از روش معادلات ساختاری اکتشافی استفاده شد. جامعه آماری شامل خبرگان علمی-نظامی (شامل استادان دوره مراپ تکاور، استادان و فرماندهان مرکز آموزشی نظامی موردمطالعه) هستند که ۲۰ نفر از آنان به روش نمونه گیری هدفمند و بر پایه روش دلفی و تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. در ادامه تعداد ۱۴۰ دانشجویی که دوره یادشده را با موفقیت سپری نمودند به صورت تصادفی انتخاب و برای ارزیابی دوره استفاده شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل روش های مصاحبه ساختاریافته و نیز پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر چهار بعد، ۱۸ عامل و ۷۳ سنجه است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش تحلیل عاملی تاییدی و نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج معیار های مدل اندازه گیری (شامل: معیار های قابلیت اطمینان شاخص، پایایی مدل اندازه گیری و واگرایی-همگرایی هر یک از سازه های مدل به ترتیب با مقادیر ۰.۴، ۰.۸۷ و ۰.۵) و نیز معیارهای مدل ساختاری (شامل: معیارهای ضریب تعیین و تناسب پیش بینی مدل به ترتیب با مقادیر بزرگتر از ۰.۳۳ و بزرگتر از ۰.۱۵) حاکی از برازش مطلوب مدل پیشنهادی دارد. همچنین نتایج تحقیق بیانگر آن است که مطلوبیت دوره ارتقای آمادگی-رزمی تکاور در تابستان ۱۴۰۱، با ۸۱%، «مطلوب» ارزیابی شد.

کلیدواژه ها:

تکاور ، مهارت ها و قابلیت های تکاوران ، دوره تربیتی-آموزشی تکاور ، ارزیابی