The Effectiveness of Dual Music Therapy on Parenting Stress, Anxiety and Attachment Style of Anxious Children

هدف پژوهش حاضر اثربخشی موسیقی درمانی دوگانه بر استرس والدگری والدین، اضطراب و سبک دلبستگی کودکان مضطرب بود. روش پژوهش نیمه ازمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و دوره ی پیگیری دوماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اضطراب ۵ تا ۹ سال در شهر اصفهان در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در مراکز مشاوره و دعوت به شرکت در پژوهش، به شیوه نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد ۳۰ نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه در دوره درمانی شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های استرس والدگری ابیدین (۱۹۹۱)، اضطراب کودکان فرم والد اسپنس (۲۰۰۱) و سبک دلبستگی فنزی-داتن (۱۹۹۶) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. نتایج نشان داد، موسیقی درمانی دوگانه بر استرس والدگری والدین، اضطراب و سبک دلبستگی کودکان مضطرب تاثیر معنادار دارد و و اثرات آموزش در در طول زمان ثابت باقی مانده است (۰۱/۰p<). با توجه به اثربخشی موسیقی درمانی دوگانه بر کاهش استرس والدگری، اضطراب و بهبود سبک دلبستگی ایمن کودکان مضطرب کودکان پیشنهاد می شود برای تدوین برنامه های آموزشی و بهداشتی کودکان مضطرب، اقدامات موثری از سوی متخصصین کودک و موسیقی کودکان به انجام برسد.

کلیدواژه ها:

Anxiety ، Attachment style ، Dual music therapy ، Parenting stress ، استرس والدگری ، اضطراب ، سبک دلبستگی ، موسیقی درمانی دوگانه