مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی بخشش محور، معنویت درمانی و درمان هیجان مدار بر شفقت به خود در زنان قربانی خشونت خانگی

زمینه و هدف: خشونت علیه زنان یک مسئله سلامت عمومی مهم است که با تعدادی از پاسخ های عاطفی منفی (مانند سرزنش خود و شرم) و همچنین پیامد های سلامت روان (مانند افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه و خودکشی) همراه است. خشونت خانگی نوع خاصی از خشونت است که در سطح خانواده اعمال و منجر به آسیب یا رنج جسمی, روانی و جنسی می شود. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی بخشش محور، معنویت درمانی و درمان هیجان مدار بر شفقت به خود در زنان قربانی خشونت خانگی بود. روش ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس ­آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده دارای پرونده پزشکی از پزشکی قانونی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بودند که از بین آن ها تعداد ۶۰ نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. بعد از انتخاب نمونه های واجد شرایط و گزینش تصادفی آن ها در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر)، گروه های آزمایشی تحت درمان های طرحواره درمانی بخشش محور، معنویت درمانی و درمان هیجان مدار قرار گرفتند؛ گروه کنترل در لیست انتظار درمان قرار گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های خشونت خانگی (Haj-Yahia، ۲۰۰۲) و شفقت به خود (Neff، ۲۰۰۳) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری اندازه ­گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد هر سه درمان طرحواره درمانی بخشش محور، معنویت درمانی و درمان هیجان مدار بر افزایش شفقت به خود در زنان قربانی خشونت خانگی اثربخش بودند و این اثر در طول زمان تداوم داشت و بین اثربخشی و تداوم اثر درمان های شناختی رفتاری و هیجان مدار بر افزایش شفقت ­به­ خود در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی، تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: با استفاده از این روش های درمانی می توان سلامت روانی زنان متاهل قربانی خشونت خانگی را بهبود بخشید و به کارگیری این روش ها توسط مشاوران و روانشناسان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Schema Therapy ، Spiritual Therapies ، Emotion-Focused Therapy ، Self-Compassion ، Domestic Violence. ، طرحواره درمانی ، معنویت درمانی ، درمان هیجان مدار ، شفقت به خود ، خشونت خانگی.