اثربخشی آموزش مثبت نگری بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان لردگان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان لردگان انجام پذیرفت. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان لردگان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود، که از بین آنها تعداد ۵۰ نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اشتیاق تحصیلی پینتریچ و همکاران (۱۹۹۱) بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. سپس گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای پروتکل آموزش مثبت نگری مگیار-موئی (۲۰۰۹) و سلیگمن (۲۰۱۴) را دریافت نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که، آموزش مثبت نگری باعث افزایش معنادار نمرات اشتیاق تحصیلی و مولفه های آن شامل اشتیاق عاطفی و اشتیاق رفتاری در پس آزمون شده است اما تاثیر معناداری بر مولفه اشتیاق شناختی نداشته است (۰۵/۰P).

کلیدواژه ها:

اشتیاق تحصیلی ، مثبت نگری