روش های موثر مشارکت آموزگاران و اولیا در ارتقای یادگیری خودراهبر در آموزش ابتدایی

در دنیای امروز، یادگیری خودراهبر به عنوان یکی از مولفه های اساسی در فرآیند آموزش و پرورش مورد توجه قرار گرفته است. این نوع یادگیری به دانش آموزان کمک می کند تا بتوانند به طور مستقل و با انگیزه در مسیر تحصیل خود پیش بروند و مهارت های لازم برای مدیریت زمان، منابع و یادگیری خود را کسب کنند. در این راستا، مشارکت اولیا و آموزگاران نقش بسیار مهمی در ارتقاء یادگیری خودراهبر در دانش آموزان ابتدایی ایفا می کند. اهمیت مشارکت اولیا و آموزگاران در فرآیند یادگیری خودراهبر از چند جهت قابل بررسی است. نخست، اولیا به عنوان اولین آموزگاران کودکان، نقش مهمی در شکل گیری نگرش ها و عادات یادگیری دارند. با فراهم کردن محیطی حمایتی و انگیزشی، اولیا می توانند فرزندان خود را به سوی یادگیری مستقل سوق دهند. دوم، آموزگاران نیز با ارائه راهبردهای آموزشی مناسب و ایجاد فرصت های یادگیری خودراهبر، می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا مهارت های لازم را کسب کنند و در مسیر تحصیل موفق شوند. بنابراین، شناسایی و به کارگیری روش های موثر مشارکت اولیا و آموزگاران ضروری است تا بتوان به طور بهینه از پتانسیل های این دو گروه در ارتقاء یادگیری خودراهبر استفاده کرد. با توجه به اهمیت یادگیری خودراهبر و نقش کلیدی اولیا و آموزگاران در این فرآیند، سوال اصلی این پژوهش این است که کدام روش ها و راهبردهای مشارکت اولیا و آموزگاران می تواند به طور موثرتری در ارتقاء یادگیری خودراهبر در دانش آموزان ابتدایی موثر باشد؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد که فراهم کردن محیط حمایتی در خانه و مدرسه، ارائه فرصت های یادگیری مستقل، آموزش مهارت های مدیریت زمان و منابع، و ایجاد ارتباط موثر بین اولیا و آموزگاران از جمله عوامل کلیدی در ارتقاء یادگیری خودراهبر هستند.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، آموزگاران ، خانواده ، دانش آموز ، مشارکت.