حل مشکل آموزگاری که از روش های تدریس مشارکتی و سخنرانی استفاده نمی کرد

یکی از وظایف نظام آموزشی، پرورش افرادی است که دارای اندیشه انتقادی و خلاق هستند و توانایی حل مسئله و گشودن گروهها و معضلات را دارند، نه انباشت اطلاعات و دانش های که به سرعت منسوخ خواهند شد. بدین ترتیب لازم است که معلمان برای تدریس روشهای را بکار ببرند که ممکن است با روشهای که خود آنها آموزش دیده اند، بسیار متفاوت باشد. منظور از روش تدریس سخنرانی شیوه ای استاد محور است و دانش آموزان در کلاس، شنونده محض صحبتهای استاد هستند و درگیری و مشارکت بسیار اندکی در امر تدریس دارند و شیوه مشارکتی شیوه بحث و گفتگوی گروهی دانش آموزان که در آن دانش آموزان با بحث ها و گفتگو باهم به کسب اطلاعات می پردازند و در آن دانش آموزان بخشی از تدریس محسوب می شوند و در امر یادگیری خود سهیم هستند. هدف از بررسی نگارش این آموزش پژوهی حل مشکل آموزگاری بود که از روش های تدریس مشارکتی و سخنرانی استفاده نمی کرد. یافته ها نشان می دهد که مشخص کردن اهداف و معیارهای یادگیری، تقسیم بندی کردن دانش آموزان به گروه های مختلف متناسب با توانایی های فردی، مشخص کردن فعالیت و تکالیفی مشتمل بر مفاهیم تدریس و مشخص کردن وظایف و نقش هایی برای اعضای گروه می تواند در بکاربستن روش های تدریس مشارکتی و سخنرانی برای دانش آموزان موثر می باشند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، روش تدریس سخنرانی ، آموزش پژوهی