نشانه شناسی نام ها در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم زویا پیرزاد براساس نظریه پیرس

پیرس از نظریه ­پردازان بنام عرصه نشانه ­شناسی است که با ارائه الگوی سه­­ گانه برای نشانه، زمینه را برای نقد بر مبنای ساختار دلالتی آثار ادبی فراهم کرد. این جستار می­ کوشد با روش توصیفی- تحلیلی عنوان و نام شخصیت­های برجسته رمان چراغ­ها را من خاموش می ­کنم زویا پیرزاد را براساس دانش نام­ شناسی و با تکیه بر روش نشانه­ شناسی پیرس بررسی نماید. از نشانه ­شناسی نام های این رمان چنین استنباط می ­شود که این رمان مجموعه­ ای از نام­های ارمنی و لاتین است. در این میان خاموش کردن چراغ در عنوان رمان با سه نام منتخب وکلیدی داستان پارادوکس دارد؛ یکی نام آرشالوس، مادر کلاریس به معنای سپیده دم  و دیگری پروین، تنها زن فعال و مقبول داستان، به معنای ستاره درخشان و نام کلاریس که به معنای درخشنده است. هر سه زن، مادر هستند و به ترتیب به سه تیپ اجتماعی سنتی، مدرن و بینابین آن دو تعلق دارند و همگی دارای مفهوم روشنایی، همچون همگی مادران با قربانی کردن خود چراغ­های زندگی خانواده ­شان را روشن نگه می­دارند. همچنین نام آرتوش به معنای «نامیرا» نشان از جاودانگی سنت مردسالاری و در مقابل نام گارنیک به معنای «بره» برای مرد مهربان داستان، نشان از افکار فمنیستی نویسنده است، بنابراین بیشتر نام­های منتخب پیرزاد متناسب با کنش و رفتار شخصیت­هاست. نام­های برگزیده غالبا از نوع نشانه ­های نمایه ای پیرس هستند.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، چارلز پیرس ، نام شناسی ، چراغ ها را من خاموش می کنم ، زویا پیرزاد