وجوه معنایی «المثل الاعلی» و «مثل السوء« در منابع تفسیری و روایی

در منابع تفسیری و روایی برای «مثل السوء» و «المثل الاعلی» معانی مختلفی ذکر شده است. در این منابع «مثل السوء» به کسانی اطلاق شده است که به خداوند، دین، پیامبر، وصی او و حسابرسی ایمان ندارند؛ این بی ایمانی، سبب ساز اعمالی از روی هوا و هوس می شود و در نتیجه، آنها را به نمونه بد تبدیل می کند. همچنین رسول اکرمˆ و ائمه هدی از مهم ترین وجوه معنایی «المثل الاعلی» در این منابع مطرح شده اند. با این همه، وجوه معنایی مختلفی توسط عالمان شیعه و اهل سنت ازاین عبارات در منابع ارائه شده است که پیجویی آنها برای تعیین مراد الهی از این آیات ضرورت دارد. بر این اساس، در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی بر پایه مطالعات کتابخانه ای، این وجوه معنایی از منابع تفسیری و روایی استخراج شده است. نتایج پژوهش حاکی از این است که وجوه معنایی «المثل الاعلی» اموری همچون: برترین صفات متعلق به خداوند، یگانگی خداوند، صفات ثبوتی او، اخلاص، مومنین، مقام و جایگاه امیر المومنین† نزد خداوند، خلقت نوری چهارده معصوم‰، اسلام، پیامبر و اهل بیت‰، پرهیز از دوستی با کفار است؛ وجوهی چون: پیروی از شیاطین، عدم رعایت ادب و رفتارهای پسندیده، عدم معادباوری، قائل به والد بودن خداوند، پنداشتن فرشتگان به عنوان دختران خداوند، صفات سلبی خداوند و ...، نیز به عنوان وجوه معنایی «مثل السوء» شناسایی شده است.

کلیدواژه ها:

مثل ، المثل الاعلی ، مثل السوء ، منابع تفسیری ، منابع روایی