ارزیابی مدیریت منابع آب در ایران با رویکرد توسعه پایدار

آب نقش حیاتی در زندگی انسان دارد و برای بقای تمام موجودات زنده ضروری است. مدیریت مصرف آب برای حفظ منابع آبی و جلوگیری از بحران کم آبی اهمیت دارد. روش های مختلفی برای صرفه جویی در مصرف آب وجود دارد، ازجمله استفاده از تجهیزات کم مصرف، تعمیر نشتی ها و آموزش الگوهای مصرف بهینه به افراد جامعه. این اقدامات می توانند به کاهش هدررفت آب و بهبود کارایی استفاده از منابع آبی کمک کنند؛ بنابراین، اقدامات موثر درزمینه مدیریت و بهره وری از منابع آب ضروری است. ابزار پژوهش در این مطالعه، پرسشنامه ای است که توسط پژوهشگر تدوین شده است و شامل شاخص های موثر بر مدیریت پایدار منابع آب و توسعه پایدار می ­باشد. در این پژوهش جهت تجزیه وتحلیل داده ­ها از آزمون های همبستگی پیرسون، کروسکال والیس و رگرسیون در نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. با توجه به نتایج حاصل از پرسشنامه مشخص شد مولفه ورود مدیریت مخاطرات آب با میانگین ۴/۷ مهم­ترین شاخص و مولفه ترویج تحقیقات و آموزش با میانگین ۲/۳ کم ­اهمیت ­ترین مولفه را جهت مدیریت پایدار منابع آب و توسعه پایدار آب در کشور دارا می ­باشند. مدل رگرسیونی پژوهش نشان داد در بین عوامل، عامل کارایی استفاده از آب، مشارکت مردم و تامین آب برای نیازهای اساسی اثرگذاری و قدرت بیش تری را نسبت به بقیه ابعاد بررسی شده از خود نشان دادند. با توجه به یافته ­های پژوهش می­ توان گفت استفاده از منابع آب در کشور ایران با توسعه پایدار سازگاری ندارد و ضعف مدیریت و بیلان منفی در حوزه های آبی و آب زیرزمینی ازجمله عوامل مهم کمبود منابع آب در کشور می ­باشد؛ بنابراین پیاده سازی سیاست ها و طرح هایی که بهره وری در مصرف آب را افزایش دهند و درعین حال تاثیرات منفی بر محیط زیست را کاهش دهند به عنوان راهکار مدیریتی و بهره ­گیری از شبکه عصبی مصنوعی در شناسایی منابع هدررفت آب در مطالعات آتی به عنوان راهکار علمی پیشنهاد می­ گردد.

کلیدواژه ها:

الگوی مصرف مناسب ، سیاست گذاری ملی ، مدیریت بهینه ، آب