بازسازی معادن (بخش اول): معادن، منابع طبیعی و توسعه پایدار

به ­طور­کلی معدن و معدنکاری خواسته یا ناخواسته با تخریب عرصه ­های منابع طبیعی و محیط­زیست همراه است. این امر تا جایی پیش رفته ­است که حامیان و طرفداران منابع طبیعی و محیط­زیست، فعالیت ­های معدنی و معدنکاری را یکی از مهم­ترین عوامل تخریب عرصه­ های منابع طبیعی و محیط­زیست می­دانند. از سوی دیگر، اهمیت و نقش معدن و معدنکاری در پیشرفت کشور و رسیدن به توسعه ­ای پایدار بر کسی پوشیده نیست. به­ عبارت­دیگر، نه می­ توان فعالیت ­های معدنی و معدنکاری را متوقف کرد و نه می­توان بر اهمیت عرصه­ های منابع طبیعی و محیط­زیست به ­عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار چشم پوشید. آنچه مسلم است، نقطه ­ی تعامل و تعادل این دو مقوله بازسازی و احیا معادن می ­باشد. بدین معنی که پس از بهره ­مندی از معادن کوچک و بزرگ، لازم است این معادن با­هدف پایداری منابع طبیعی و محیط­زیست بازسازی و احیا شوند و تا جایی که ممکن است شرایط تخریبی و آشفتگی ­های ایجاد­شده، به حالت پیش از معدنکاری و یا نزدیک به حالت نخست برگردانده شود.

کلیدواژه ها:

بازسازی و احیا ، سلامت حوزه آبخیز ، مدیریت پایدار ، مدیریت جامع ، معدن