بررسی آزمایشگاهی ظرفیت بیرون کشیدگی مهارهای صفحه ای دایره ای مدفون در عمق کم در خاک های دانه ای بهسازی شده با ژئوسل و ژئوتکستایل

در این تحقیق آزمایشگاهی، با استفاده از یک مدل فیزیکی رفتار مهارها با صفحات افقی انتهایی در عمق­های کم مورد بررسی واقع شده است. در این تحقیق اثر عوامل مختلف از جمله، عمق مدفون صفحه انتهایی، قطر صفحه انتهایی، جنس خاک، وجود ژئوسل و ژئوتکستایل مورد بررسی واقع شده است. بر اساس منحنی بار – جابجایی بدست آمده در آزمایش­ها، نتایج مورد بررسی واقع شده است. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که مکانیزم گسیختگی و منحنی بار – جابجایی بدست آمده تابعی از شرایط موجود در آزمایش است. بعنوان مثال فرم منحنی بار – جابجایی در زمان وجود ژئوسل و ژئوتکستایل با حالت معمول (بدون ژئوسل و ژئوتکستایل) کاملا متفاوت است. از طرف دیگر نتایج نشان می­دهد که مقدار ماکزیمم نیروی روبه بالای بدست آمده برای حالت معمول تابعی از قطر صفحه و عمق مدفون است، بطوریکه با افزایش قطر و عمق صفحه مقدار آن افزایش می­یابد. در حالت عمق صفحه برابر با ۵۰ سانتیمتر، افزایش قطر صفحه از ۴ تا ۲۰ سانتیمتر باعث افزایش مقدار ماکزیمم نیروی رو به بالا از ۷۰۰ تا ۳۴۴۰ نیوتن شده است.  اگر چه اثر عمق در زمان وجود ژئوسل و ژئوتکستایل بر روی نتایج خیلی مهم­تر است. نتایج بدست آمده بر روی خاک­های مختلف آزمایش شده نشان می­دهد که نیروی بیرون­کشی مهار تابعی از پارامترای مقاومت برشی خاک است. افزایش زاویه اصطکاک ماسه از ۲۹ تا ۳۷ درجه باعث افزایش ۷۵ درصدی مقدار نیرو در حالت صفحه با قطر ۲۰ سانتیمتر و عمق ۵۰ سانتیمتر شده است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش عمق و قطر صفحه، اثر ماسه بر روی مقدار ماکزیمم نیروی بیرون­کشیدگی افزایش یافته است. نتایج نشان می­دهد، با اضافه شدن یک لایه ژئوسل یا ژئوتکستایل، مقدار نیروی بیرون کشیدگی مهارها افزایش قابل توجهی دارد و ترکیب دو لایه ژئوسل و ژئوتکستایل باعث افزایش چشمگیری در مقدار نیروی بیرون کشیدگی مهارها می­شود.

کلیدواژه ها:

مهار ، بیرون کشیدگی ، مدل فیزیکی ، ماسه ، ژئوسل ، ژئوتکستایل