شیرین سازی گازها با استفاده از واکنش های آمین و تأثیرات پارامترهای مختلف در این فرایند

شیرین کردن گازهای اسیدی مانند سولفید هیدورژن و دی اکسید کربن از فرآیندهای اصلی در پالایش گاز می باشد. رایج ترین و مهمترین روشی که در صنعت برای جدا کردن سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن از جریان گاز مورد استفاده قرار می گیرد روش جذب همراه با واکنش های شیمایی بوده که با استفاده از حلال های آلکانل آمین، از مشتقات آلی آمونیاک که دارای خاصیت بازی و حلالیت آلی خوبی بوده انجام می شود.آلکانول آمین های آبی مانند MEA، DEA، MDEA و DGA از حلال های مرسوم این فرآیند می باشند. در مقاله ی پیش رو شیرین سازی گازها با استفاده از فرایند های آمین مورد مطالعه قرار گرفت وپارامترهای مختلف موثر بر این فرایندها بررسی شد و در ادامه با مقایسه ای که بین فرایند های مختلف آمینی انجام شد این نتیجه حاصل شد که حلال DGA، با توجه به فاکتورهای موثر بر اقتصاد فرآیندهای تصفیه گاز برتری های محسوسی نسبت به دیگر حلال های مرسوم دارا می باشد. ، این حلال آمین نوع اول است ، به همین علت نرخ جذب آن بالااست و به علت اینکه مشکل خورندگی و دو فازی شدن در غلظتهای بالا را ندارد، میتواند تا درصدهای وزنی ۷۰ % مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین نرخ حلال در گردش آن بهمراتب پایینتر و در نتیجه مصرف بخار آن نیز پایینتراست

کلیدواژه ها:

شیرین سازی ، مونواتانول آمین ، دی گلیلول آمین ، دی اتانول آمین ، تری اتانل آمین