اثرات انواع سرریزهای تکنولوژی بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنایع غذایی کشاورزی ایران

با توجه به اهمیت موضوع امنیت غذایی در برنامه ریزی کشورهای در حال توسعه از جمله ایران و همچنین نقش مهم بخش خصوصی در سرمایه گذاری مواد غذایی، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر سرریزهای تکنولوژی بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنایع غذایی کشاورزی ایران در یک بازه زمانی ۳۰ ساله پرداخته است. در این مطالعه با بهره­گیری از مدل رهیافت تعادل عمومی قابل محاسبه پویا (DCGE ) و با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی ۱۳۹۰، اثرات سرریزهای تکنولوژی شامل سه سناریوی دو برابر شدن سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بهبود تحقیق و توسعه از طریق بهبود بهره وری تولید با لحاظ ضریب کسر فناوری ۰۰۶۲/۰ و افزایش ۲۰ درصدی واردات کالاهای سرمایه ای و واسطه ای بر متغیر سرمایه گذاری نهادهای خصوصی در صنایع غذایی-کشاورزی شامل ۴ بخش زراعت و باغبانی، دام، شیلات و صنایع غذایی، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سناریوی اول باعث افزایش سرمایه گذاری نهادهای خصوصی در هر چهار بخش فوق خواهد شد. سناریوی دوم نمی­تواند باعث افزایش سرمایه گذاری نهادهای خصوصی در چهار بخش مورد نظر شود و سناریوی سوم تاثیری بر افزایش سرمایه گذاری نهادهای خصوصی بر بخش های صنایع غذایی-کشاورزی به جز شیلات نخواهد داشت. بنابراین پیشنهاد می­شود که به­منظور توسعه صنایع غذایی-کشاورزی در ایران، سیاست­های لازم جهت جذب سرمایه­گذاری مستقیم خارجی و محدودیت واردات کالاهای واسطه­ای بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Economic growth of food-agricultural industries ، foreign direct investment ، research and development ، import of capital goods ، رشد اقتصادی صنایع غذایی-کشاورزی ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، تحقیق و توسعه ، واردات کالاهای سرمایه ای