اثربخشی آموزش تعاملات والد – کودک بر بهزیستی مادران و بازداری پاسخ کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تعاملات والد - کودک بر بهزیستی روانشناختی و بازداری پاسخ کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش مادران کودکان دارای اختلال نقص توجه - بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک راستین در منطقه ۳ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ که تعداد ۳۰ نفر از طریق نمونه گیری در دسترس بر اساس ملاک های ورود در گام اول انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو  گروه ۱۵ نفری که شامل گروه ازمایش و کنترل  بودند، جایگزین شدند که ده جلسه آموزش تعاملات والد - کودک دریافت کردند. جلسات به صورت هفتگی بود و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پروتکل تعاملات والد – کودک، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، ۲۰۰۲) و آزمون رنگ - واژه (استروپ، ۱۹۳۵) بودند.  یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد آموزش تعاملات والد – کودک به طور معناداری موجب افزایش بهزیستی روانشناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی و بازداری پاسخ کودکان می شود (۰/۰۰۱>P) نتیجه گیری: مطالعه حاضر بر اهمیت آموزش تعاملات والد - کودک در افزایش بهزیستی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی تاکید دارد. بنابراین آموزش تعاملات والد - کودک می تواند با ایجاد تغییر مثبت و مناسب در مادران کودکان مبتلا به  اختلال نقص توجه - بیش فعالی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Parent-child interactions ، psychological well-being ، response inhibition ، attention deficit hyperactivity disorder ، تعاملات والد - کودک ، بهزیستی روانشناختی ، بازداری پاسخ ، اختلال نقص توجه - بیش فعالی