تغییر پارادایم در آموزش ابتدایی: از یادگیری سنتی به یادگیری مستمر

با گسترش فناوری های نوین و افزایش دسترسی به منابع آموزشی مختلف، نظام های آموزشی در سراسر جهان با تغییرات بنیادینی روبرو شده اند. این تغییرات نه تنها در ابزارها و روش های آموزشی، بلکه در رویکردهای آموزشی نیز نمود یافته اند. یکی از این رویکردها، تغییر پارادایم از یادگیری سنتی به یادگیری مستمر است. یادگیری سنتی که عمدتا بر انتقال دانش از معلم به دانش آموز متمرکز بود، جای خود را به رویکردهایی داده است که بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری و یادگیری مادام العمر تاکید دارند. تغییر پارادایم در آموزش ابتدایی از یادگیری سنتی به یادگیری مستمر دارای اهمیت ویژه ای است. در عصر حاضر که دانش و فناوری به سرعت در حال تغییر و تکامل هستند، دانش آموزان نیازمند مهارت هایی هستند که به آن ها امکان می دهد در محیط های پویا و پیچیده به خوبی عمل کنند. یادگیری مستمر با تقویت مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و یادگیری مستقل، دانش آموزان را برای مواجهه با چالش های آینده آماده می کند. علاوه بر این، این رویکرد به افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری کمک می کند و از طریق ایجاد تجربه های یادگیری متنوع و معنادار، به بهبود نتایج تحصیلی منجر می شود. این مقاله به بررسی تغییر پارادایم در آموزش ابتدایی از یادگیری سنتی به یادگیری مستمر می پردازد. با توجه به اهمیت یادگیری مادام العمر در دنیای امروز، نیاز است که نظام های آموزشی از روش های سنتی فاصله گرفته و رویکردهای نوین را در پیش گیرند. یافته ها نشان می دهند که استفاده از روش های یادگیری مستمر می تواند به بهبود نتایج تحصیلی و افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان کمک کند. با این حال، برای موفقیت در پیاده سازی این رویکرد، نیاز به حمایت های ساختاری و فرهنگی مناسب وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مستمر ، پارادایم یادگیری ، یادگیری سنتی ، آموزش ابتدایی.