یادگیری خودراهبر دانش آموزان در سایه کارکردهای عاطفی خانواده

یکی از حوزه هایی که به کارگیری آن از اهمیت بالایی برخوردار بوده و بر عملکرد تحصیلی، رشد هیجانی و عاطفی دانشآموزان میتواند تاثیرگذار باشد، جو و فضای عاطفی خانواده است. منظور از جو و فضای عاطفی خانواده روابط و تبادلات روانی و عاطفی است که بین اعضای آن وجود دارد. کلیت این روابط برخوردار از شکل خاصی است که درواقع تعیین کننده شکل غالب رفتاری اعضای خانواده است. لذا هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین یادگیری خودراهبر دانش آموزان در سایه کارکردهای عاطفی خانواده بود. روش پژوهش توصیفی پیمایشی و از نوع کاربردی بود. جامعه آماری دانش آموزان متوسطه دووم شهر مریوان بودند که از بین آنان ۳۴۵ نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش در دسترس بعنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه استاندارد یادگیری خودراهبر فیشر و کینگ و تاگو (۲۰۰۱) و جوخانواده مک مستر(MMFF) بودند. نتایج نشان داد کارکردهای عاطفی خانواده می تواند زمینه افزایش خودراهبری دانش آموزان در یادگیری را فراهم نمایند. در نهایت توصیه می گردد دستاندرکاران تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش با تشکیل کلاسهای آموزش خانواده و کلاسهای کارگاهی شیوههای مختلف تربیت را به صورت جدی پی گیری نمایند و با ارائه راهکارهای لازم جهت ایجاد جو عاطفی مناسب در خانواده زمینه افزایش یادگیری خودراهبر را برای دانش آموزان فراهم آورند

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، جو عاطفی خانواده ، دانش آموزان