تبیین اصول همکاری و همیاری والدین و مدرسه و تاثیر آن بر پرورش اجتماعی دانش آموزان

مدرسه یکی از نهادهای تربیتی و آموزشی مهم است که نیازمند مشارکت اولیای دانش آموزان و دیگر سازمان هاست. خانواده ها با ارائه بسیاری از اطلاعات مربوط به ویژگی های رفتاری کودکان و نوجوانان، می توانند در جهت شناخت مسایل تربیتی و چاره جویی آنها، مدرسه را به صورتی بسیار موثر یاری دهند. در دوره تحصیلی، خانه و مدرسه هر یک نقش خاص خود را بازی می کنند. در خانه، روابط فردی تر و عاطفی تر و در مدرسه جمعی تر و منطقی تر است. از این رو، این دو محیط یعنی خانه و مدرسه از لحاظ فراهم آوردن زمینه های لازم برای رشد کودک، مکمل یکدیگرند و باید همدیگر را یاری کنند. لذا همکاری پدر و مادر با معلمان و اولیای مدرسه و بالعکس، از اهمیتی ویژه برخوردار است. تحقیقات نشان داده است در مدارسی که والدین با اولیای مدرسه کمتر ارتباط داشته اند، دانش آموزان از مشکلات رفتاری بیشتری برخوردار بوده اند. تربیت صحیح دانش آموزان کوشش و همکاری متقابل خانواده و مدرسه را برای شناخت و چارجویی مسائل روزمره تربیتی ایجاب می کند. به طوری که امروزه پیوند مستمر والدین و مدرسه و ارتباط متقابل اولیا و مربیان به عنوان یکی از مهم ترین ارکان تعلیم و تربیت مطرح است. در این پژوهش تبیین اصول همکاری و همیاری والدین و مدرسه و تاثیر آن بر پرورش اجتماعی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تعامل ، تربیت ، خانواده ، مدرسه ، تربیت اجتماعی ، دانش آموز