گزارش مورد توانبخشی بهنگام ترمیم تاندون فلکسوری در ناحیه ۲ (No Man,S Land)

آسیب های تاندون های فلکسوری (فلکسور های سطحی و عمقی انگشتان و فلکسور کوتاه و بلند شست) در اندام فوقانی در پنج ناحیه (زون) اتفاق می افتند و بسیار شایع می باشند. این آسیب ها با توجه به اینکه عملکرد گرفتن را با مشکل مواجه می کنند، نقص عملکردی زیادی را برای بیماران در عملکردهای روزمره زندگی ایجاد می کنند و بنابراین در کاردرمانی بسیار اهمیت دارند. توانبخشی بهنگام در این بیماران بسیار ضرورت دارد به طوری که اگر از هفته اول بعد از جراحی، توانبخشی این بیماران طبق پروتوکل و مبتنی بر شواهد اغاز شود، عملکرد و دامنه حرکتی بیمار به طور کامل و یا با نقص بسیار جزئی کسب میشود در حالی که اگر توانبخشی انجام نشود یا حتی با تاخیر زیاد بعد از جراحی آغاز شود، عواقب گاها جبران ناپذیری از جمله چسبندگی های شدید و نقص عملکرد و گاها نیاز به جراحی مجدد را برای بیمار بر جای می گذارد. این عواقب برای آسیب های زون ۲ به مراتب بیشتر است. اخیرا مستندات برای توانبخشی این تاندون ها به طور زودهنگام، پروتوکل های دقیق و موثری را گزارش کرده اند که می توانند بطور کامل توسط کاردرمانگر ها اجرا شوند که در این مقاله گزارش موردی که درگیر با ضایعه تاندون های فلکسوری (۳ انگشت) در این ناحیه بود و با تلفیقی از پروتوکل های بهنگام (Integrated protocol of early active and passive movements) با ایشان کار شد و نتایج عالی کسب شد را گزارش کرده ایم. و می خوهیم خوانندگان را با این پروتوکل بروز و مبتنی بر شواهد در زمینه توانبخشی تاندون های فلکسوری (بویژه زون ۲ که براساس مستندات، ناحیه ی No Man,S Land نامیده می شود) آشنا کنیم.مقدمه/ بیان مساله : توانبخشی بهنگام در ضایعات تاندون های فلکسوری مخصوصا ناحیه ۲ از اهمیت بسیاری برخوردار است به طوری که در صورت عدم توانبخشی بهنگام انگشت می تواند کارایی خود را به طور کامل از دست دهد. بنابراین در این مقاله قصد داریم گزارش اجرای یک پروتوکل موثر را در این ناحیه با نام Integrated protocol of early active and passive movements ارائه دهیم.

کلیدواژه ها:

تاندون های فلکسوری ، جراحی ارتوپدی ، توانبخشی ، کاردرمانی