تاخیر در بهبود هوشیاری پس از بیهوشی عمومی: گزارش موردی

مقدمه/ بیان مساله : (حداکثر ۵۰ کلمه با فونت B Nazanin ۱۲)تاخیر در هوشیاری پس از بیهوشی، یک چالش تشخیصی جدی است. با توجه به اینکه هیچ آستانه زمانی مشخصی برای بازگشت هوشیاری وجود ندارد؛ ضروری است که هر بیمار به صورت جداگانه ارزیابی شود. این گزارش موردی بر هایپرکربیا و متعاقبا اسیدوز تنفسی به عنوان یکی از متداول ترین عوامل تاخیر در هوشیاری متمرکز است.معرفی بیمار : بیمار خانم ۲۱ ساله جهت ترمیم شکستگی فک تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت. پس از حدود ۳ ساعت بیمار اکستوبه شد و برای بیمار ماسک اکسیژن گذاشته شد. بیمار بعد از گذشت ۳۰دقیقه همچنان کاهش سطح هوشیاری داشت و پاسخی به دستور کلامی و محرک درد نشان نمی داد. بیمار تاکی پنیک بود و پالس اکسیمتری عدد ۹۹% را نشان می داد. نمونه گاز خون شریانی فرستاده شد که نتیجه اسیدوز شدید تنفسی بود. بیمار به سرعت مجددا لوله گذاری شد و تحت مکانیکال ونتیلیشن همراه مانیتورینگ کاپنوگرام قرار گرفت . عدد ETco۲ کاهش پیدا نکرد و نمودار کاپنوگرام الگوی Rebreathing را نشان می داد با بررسی دستگاه و تعویض جاذب Co۲ ، عدد کاپنوگرام کاهش یافت و بعد از حدود ۱ ساعت تهویه مکانیکی، بیمار اکستیوب شد و بدون هیچ عارضه اضافی به هوش آمد و به بخش مراقبت های ویژه منتقل شد.

کلیدواژه ها:

هایپرکربیا ، اسیدوز تنفسی ، هوشیاری ، بیهوشی عمومی