توانبخشی پروتزی با اوور دنچر و پروتز متحرک در بیمار مذکر ۱۲ ساله مبتلا به اکتودرمال دیسپلازی: گزارش موردی

اکتودرمال دیسپلازی یک اختلال ارثی نادر است که بر دندان ها، موها، ناخن ها، و غدد عرق تاثیر می گذارد. این اختلالممکن است به صورت ناهنجاریهای منفرد یا به عنوان بخشی از یک سندرم ظاهر شود و شامل دیستروفیهای رشدی درساختارهای اکتودرمی میشود. تظاهرات دهانی این اختلال شامل هیپودنشیا، اولیگودونشیا، آنودنتیا، میکرودنشیا و دندانهایمخروطی است که بر عملکرد جویدن، بلع، و گفتار تاثیر منفی دارد .یک بیمار مذکر ۱۲ ساله با این اختلال و علائمی از جمله الیگودنشیا، زروستومیا، ویژگی های رنگدانه ای اطراف چشم، موی سر نازک،ابروهای کم پشت، و صورتی تخت با لب های برجسته به کلینیک دندانپزشکی مراجعه کرده است. در معاینه داخل دهانی،دندانهای peg shape در فک بالا و ریج knife edge بی دندان در فک پایین مشاهده شدند .درمان این بیمار قبل از ۸۱ سالگی اغلب بصورت پروتز های موقت اکریلی یا ترنزیشنال تا بعد از بلوغ میباشد.در این بیمار به دو فازتقسیم شد. فاز اول شامل درمان موقت تا سن ۱۸ سالگی با ایمپلنت های پایه ای اوور دنچر برای مندیبل و پروتزهای موقت برایماگزیلا است.زیرا امکان قراردهی پروتز اکریلی در فک پایین با توجه به شدت تحلیل وجود نداشت و فاز دوم که بعد از ۱۸ سالگیشروع میشود و شامل پیوند های استخوانی ایلیاک در ترکیب با GBR و ایمپلنت برای خلف فک بالا و روکش ثابت سرامیکی برایقدام ماگزیلا میشود. همچنین، اوور دنچر مندیبل نیز نیاز به تعویض یا بازچینی دارد. درمان پروتزی این بیماران باعث تنظیم بعد عمودی، و حمایت از بافت های نرم صورت و تسهیل در جویدن و حفظ اعتماد بنفسنوجوانان مبتلا به اکتودرمال میشود. بررسیها و درمان در دوره ۲ ساله منجر به رضایت بیمار در زمینه ظاهر و عملکرد دهان شدهاست. استفاده از ایمپلنت ها به بیمار امکان مدیریت آسان پروتزهای متحرک را میدهد و توانبخشی با این تکنیک انگیزه روانیبیشتری برای افراد زیر ۱۸ سال ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

اکتودرمال دیسپلازی ، الیگودنشیا ، پروتز متحرک ، اوور دنچر ، توانبخشی پروتز