نقش آموزش در پیشگیری از آمپوتاسیون اندام های تحتانی به تبعیت از درمان های غلط خانگی

مقدمه/ بیان مساله : دیابت بعنوان اصلی ترین علت قطع عضوغیرتروماتیک اندام های تحتانی است. نوروپاتی ها وتغییرات آترواسکلروتیک درعروق اندام ها ازعوارض آن است که فردرا درمعرض خطربروززخم قرارمی دهد.متاسفانه وجود باورهای غلط وبدون اساس علمی،همینطور توصیه های درمانی افرادفاقدصلاحیت، به تبعات ناشی ازدیابت وزخم ناشی از آن، افزوده است. معرفی بیمار : مددجوآقای ۶۵ ساله باسابقه دیابت کنترل نشده و درمان دارویی نامنظم، با گانگرن انگشتان ۱ تا ۴ پای راست، مراجعه نمود. وی به تبعیت ازدستورات بدون پشتوانه علمی برخی ازافراد، ازروش ها ودرمان های خانگی جهت کنترل دیابت استفاده می کند.شروع زخم به دنبال ایجادشکاف درکف پلانترال بوده و عدم رسیدگی مناسب موجب عفونت منتشر شده است. علی رغم وضعیت به وجودآمده، او به پزشک مراجعه نمی کند وباتوصیه افرادغیرعلمی اقدام به شستشوی زخم باالکل نموده وزخم را باترکیب عسل محلی ونمک دریایی پانسمان می کرده وبه مدت۴ماه این روش را ادامه داده و حتی بابروزگانگرن درچهارانگشت، مجددا به فردمذکور مراجعه می کندومتاسفانه مجددا بادستورایشان،روش خودرا ادامه داده، تاآپوپتوز اندام های گانگره اتفاق می افتد.باگذشت۱۳۰روز ازایجادزخم وعدم حصول نتیجه،به کلینیک زخم مراجعه کرد.مددجو تحت درمان زیرنظر متخصصین عفونی و ارتوپدی وکارشناسان زخم قرار گرفت. با آنتی بیوتیک تراپی،دبریدمان جراحی،مراقبت موضعی اززخم(بااستفاده از روش های نوین مثل ازون تراپی،پلاسماتراپی،پانسمان های هیدروبالانس) درمان ادامه یافت و باظهور بافت گرانوله،جهت انجام گرافت پوستی،به جراح پلاستیک ارجاع گردید.بحث و نتیجه گیری : زخم در افراددیابتی، غالبا بدنبال نوروپاتی، ایسکمی یا عفونت ایجاد می شود.برای پیشگیری ازبروز عوارض جدی زخم مثل قطع عضو، سپسیس وسپتیسمی، لازم است که مددجو حتما تحت درمان تحت نظر تیم چندتخصصی قرار بگیرد. وجودباورهای غلط درمانی و فعالیت افراد غیرمتخصص در جامعه، باعث شده تابرخی افرادسودجو، خودرا درمقام پزشک طب سنتی معرفی نموده واقدام به درمان این بیماران نمایند.فعالیت غیرعلمی وغیراخلاقی ایشان،ممکن است بیماران را تاسرحد مرگ بکشاند.آگاه سازی وآموزش عمومی،می تواند ازبروز چنین مواردی پیشگیری نماید.

کلیدواژه ها:

قطع عضو ، زخم پای دیابتی ، آموزش عمومی