مدیریت راه هوایی سخت در نوزاد با سندرم پیر رابین
محل انتشار: پنجمین کنگره گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,157
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED05_005
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1403
چکیده مقاله:
سندرم پیر رابین یا pier robin sequence , یک ناهنجاری نادر مادرزادی است که به علت تغییرات آناتومیک دهان و چانه و راه هوایی منجر به دیسترس تنفسی نوزادو اختلال در تغذیه میشود. در نتیجه نیاز به برقراری راه هوایی مناسب دارد. بیمار مورد نظر , نوزاد ۷ روزه ترم با وزن ۳۳۰۰ گرم بوده است که به دلیل دیسترس تنفسی شدید جهت جراحی گلوسوپکسی به اتاق عمل فرستاده شد.اینتوباسیون در نوزاد بسیار چالش برانگیز بود. پس از چندین تلاش , راه هوایی دهانی برقرار گردید. نوزاد تحت جراحی قرار گرفت و بصورت اینتوبه به NICU منتقل شد. در این نوزادان با توجه به راه هوایی سخت, باید تجهیزات لازم جهت اینتوباسیون سخت فراهم باشدو اینتوباسیون توسط فرد ماهر انجام گیرد.مقدمه/ بیان مساله : سندرم پیررابین یا PRS یک بیماری نادر مادرزادی ست که در واقع تلفیق دو بیماری به نام های میکرونواتیا (فک کم اندازه) و گلوکوپتوز (موقعیت خلفی غیرطبیعی در زبان) است که طی آن راه های تنفسی نوزاد مسدود شده و تنفس و تغذیه را برای نوزاد پیچیده می کند. معرفی بیمار : بیمار نوزاد ترم ۷ روزه با وزن ۳۳۰۰ گرم بود که پس از تولد دچار دیسترس تنفسی شد که باتوجه به گلوسومگالی, چانه کوچک, افتادگی زبان به طرف پایین و خلف دهان و شکاف کام, برای وی تشخیص سندرم پیر رابین گذاشته شد. نوزاد جهت جراحی گلوسوپکسی به اتاق عمل منتقل شد. تجهیزات لازم جهت اینتوباسیون سخت شامل laryngeal mask airway, ویدئولارنگوسکوپ با تیغه ها و اندازه های متفاوت (۰-۱) و همچنین سایزهای مختلف لوله تراشه مناسب برای این سن آماده شد.علائم حیاتی به طور مداوم پایش شد. ضربان قلب در ابتدا ۱۷۵در دقیقه و ساچوریشن اکسیژن با ونتیلاسیون با ماسک ۹۳% بود. برای بیمار ۳ ماکروگرم فنتانیل و ۱۵ میلی گرم تیوپنتال سدیم به صورت وریدی تزریق شد.و پس از چندین تلاش بیمار با تیغه سایز ۱ میلر و لوله تراشه بدون کاف سایز ۳.۵ mm اینتوبه شد و پس از جراحی بهصورت اینتوبه به NICU منتقل شد.بحث و نتیجه گیری : مدیریت راه هوایی در نوزادان با سندرم های درگیر کننده دهان و راه هوایی بسیار چالش برانگیز میباشد. در نتیجه از قبل باید تمامی تجهیزات لازم جهت اینتوباسیون سخت آماده باشد و تلاش جهت اینتوباسیون باد توسط فرد ماهر انجام شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم مردانی حسین آبادی
بیهوشی ، گروه بیهوشی بیمارستان امام علی (ع)، دانشکده پزشکی البرز، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج ، ایران