مرز بین غرور و خودشیفتگی رهبر بر اساس تعاریف قدرت

غرور و خودشیفتگی با هم همپوشانی دارند، و اگرچه تحقیقات زیادی روابط بین آنها را از نظر ویژگی ها و رفتارها بررسی می کنند،ما در این مقاله با تحلیل تفاوتهای آنها در رابطه با قدرت و رهبری از منظر دیگری به بررسی می پردازیم . با تکیه بر دیدگاهروانشناسی قدرت، ما استدلال می کنیم که رهبران خودشیفته و خودپسند به دلایلی کاملا متفاوت با قدرت ارتباط دارند و نسبت به آن طمع می کنند. مغروران غرق در قدرت موقعیتی و موفقیت قبلی هستند، اما خودشیفته ها، قدرت جایگاه خود را تثبیت می کند و این نشان دهنده وسیله ای برای حفظ یک خودبینی بزرگ است . غرور افسارگسیخته و خودشیفتگی (یعنی جست وجوی قدرت نامحدود و تثبیت آن) پیامدهای مهمی برای تحقیقات و عملکرد رهبری دارد. گفتمان رهبری که درگیر جنبه های مثبت رهبری است و بر آنها تاکید دارد، باید این دو جنبه قدرتمند رهبری را ارزیابی کند، زیرا استفاده نادرست از قدرت توسط رهبرانمتعصب و خودشیفته می تواند شرایطی را برای سازمان ها و جامعه ایجاد کند که مستقمای نتایج ناخواسته مخرب و گاه فاجعه باررا به بار آورد.

کلیدواژه ها:

غرور ، خودشیفتگی ، قدرت ، رهبری